Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

21 Απριλίου 2016

Ιστοριούλες φασιστών (3)

[Συνέχεια από τα προηγούμενα]


Ιστοριούλα πέμπτη

Στις 15 Μαρτίου 2014, ο χρυσαυγήτης βουλευτής Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος ταράζει τα πολιτικά πράγματα της χώρας, δηλώνοντας ότι αποχωρεί από την Χρυσή Αυγή και ανεξαρτητοποιείται λόγω της εγκληματικής δράσης που εν αγνοία του είχε αναπτύξει η οργάνωση. "Δεν μου επιτρέπει πλέον η συνείδηση μου να συνδέω τις πατριωτικές και εθνικιστικές μου ιδέες με τέτοιου είδους ενέργειες και πρακτικές", συμπληρώνει με έμφαση.

Στην σχετική επιστολή που στέλνει στον πρόεδρο της βουλής Ευάγγελο Μεϊμαράκη, ο Αλεξόπουλος γράφει κάτι πολύ ενδιαφέρον: "Κατάγομαι από κεντρώα οικογένεια. Όσο για τα περί «ναζισμού», αυτά δεν έχουν καμία σχέση με μένα και την οικογένειά μου. Ο παππούς μου, Ελευθέριος Αλεξόπουλος, συνελήφθη σε ηλικία 33 χρόνων έπειτα από ενέδρα, το 1944 στη Γιάννουλη γιατί μετέφερε εφόδια και τρόφιμα στους αντάρτες. Οι Γερμανοί προς παραδειγματισμό τον κρέμασαν στην πλατεία του χωριού, αφήνοντας το πτώμα του να αιωρείται για έξι ημέρες". Ας πάμε, λοιπόν, μερικά χρόνια πίσω, να δούμε τα βάσανα που τράβηξε ο "κεντρώος αντάρτης" Ελευθέριος Αλεξόπουλος, ο παππούς τού Βαλάντη.

Βόλος, Απρίλιος 1944. Ο Δημήτρης (Τάκης) Μακεδόνας ή "Μαύρος", ένας αγριάνθρωπος πρώην υπαξιωματικός της χωροφυλακής με φήμη σαδιστή, στέλνεται από τον ΕΔΕΣ Βόλου στον ΕΔΕΣ Αθήνας για να ζητήσει βοήθεια ώστε να συγκροτηθεί στην Θεσσαλία ένα ένοπλο σώμα ως αντίπαλο δέος του ΕΛΑΣ. Στον δρόμο, ο "Μαύρος" αποφασίζει να σηκώσει δικό του μπαϊράκι. Έτσι, παίρνει μεν την βοήθεια που ζητούσε αλλά ανεξαρτητοποιείται από τον ΕΔΕΣ και στήνει ένα ιδιότυπο, δικό του "τάγμα ασφαλείας", τον ΕΑΣΑΔ (Εθνικός Αγροτικός Σύνδεσμος Αντικομμουνιστικής Δράσης). Στον σύντομο βίο του (διαλύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1944), ο ΕΑΣΑΔ κατάφερε να μισηθεί από το σύνολο σχεδόν των θεσσαλών αγροτών. Οι εασαδίτες έμειναν στην συλλογική μνήμη ως "κατακάθια της κοινωνίας", εξ αιτίας των εγκλημάτων τους, το μικρότερο των οποίων ήταν το πλιάτσικο. "Συνιστώσα" τού ΕΑΣΑΔ ήταν και η συμμορία τού διαβόητου εγκληματία Γρηγόρη Σούρλα.

Τον Ιούνιο του 1944, ένα εασαδίτικο απόσπασμα περνάει από το χωριό Γιάννουλη, έξω από την Λάρισα. Για κακή του τύχη, εκείνη την ώρα διαλέγει ο γερμανόφιλος πρόεδρος του τοπικού συνεταιρισμού (διορισμένος από τον κολλητό του γερμανό φρούραχο) Δημήτρης Τζανίδης να πάει να αγοράσει θεριστικό σπάγγο για τον συνεταιρισμό. Χαιρετιέται με τους εασαδίτες αλλά εκείνοι, μόλις ακούνε ότι πάει για ψώνια, καταλαβαίνουν ότι πάνω του κουβαλάει πολύ χρήμα και τον σκοτώνουν για να τον ληστέψουν. Με τις τσέπες γεμάτες, οι εασαδίτες τραβάνε για το Καζακλάρ (τουρκική ονομασία του Αμπελώνα Τυρνάβου), όπου μεθάνε και μετά το ρίχνουν στο πλιάτσικο και στους βιασμούς.

Τα νέα μαθαίνονται γρήγορα. Φτάνουν και στ' αφτιά τού "στρατιωτικού διοικητή" του ΕΑΣΑΔ Κώστα Καραγιώργου, ο οποίος βγάζει αφρούς όταν μαθαίνει ότι και ο δολοφονημένος πρόεδρος και οι βιασμένες γυναίκες ήσαν εθνικόφρονες. Και καθώς η φήμη της οργάνωσης κινδυνεύει, αποφασίζει να τιμωρήσει με την εσχάτη των ποινών ένα από τα μέλη εκείνου του αποσπάσματος, που είχε την ατυχία να βρεθεί μπροστά του. Κι αυτός έτυχε να είναι ο παππούς τού Βαλάντη: ο "κεντρώος αντάρτης" Ελευθέριος Αλεξόπουλος!

Επιμύθιο της ιστοριούλας, έτσι, για να γελάσουμε λίγο. Όταν ο Βαλάντης Αλεξόπουλος έφυγε από την Χρυσή Αυγή, οι μέχρι τότε "συναγωνιστές" του τα πήραν στο κρανίο. Κι επειδή το κρανίο τους, ως γνωστόν, δεν ξεχειλίζει από μυαλό, η φυλλάδα τους Στόχος κυκλοφόρησε στις 19/6/2014 με την παραπάνω ιστοριούλα και πηχυαίο κεντρικό τίτλο: "Βίαζε και σκότωνε έλληνες!". Κανένας τους δεν σκέφτηκε ότι έτσι μπορεί να ξεφτίλιζαν τον Αλεξόπουλο αλλά ταυτόχρονα ομολογούσαν ότι οι εασαδίτες ήσαν εγκληματίες.

Ουδείς κίνδυνος από τους γερμανούς ή τον ΕΑΣΑΔ!    (Λαρισαϊκός Τύπος, 15/5/1944)

Και δυο πιο σύντομες ιστοριούλες

(1) Αμέσως μετά την απελευθέρωση, ο ΕΛΑΣ εξαπέλυσε κυνηγητό κατά των δωσιλόγων, των μαυραγοριτών κλπ. Γρήγορα, στο παιχνίδι μπήκαν και οι άγγλοι, επειδή δεν ήθελαν να αφήσουν στους ελασίτες την αποκλειστικότητα της κάθαρσης. Μέχρι το τέλος Οκτωβρίου θα συλλαμβάνονταν δεκάδες τέτοια καθάρματα (*). Μεταξύ αυτών που συνελήφθησαν στις 23 του μηνός ήσαν και δυο τύποι, οι οποίοι είχαν βρει ένα ωραίο κόλπο για να τα κονομάνε: "κάρφωναν" στην Γκεστάπο όσους ήξεραν πως είχαν περιουσία κι ύστερα "μεσολαβούσαν" για την απελευθέρωσή τους, φυσικά με το αζημίωτο. Ο ένας λεγόταν Λάζαρος Χριστοδήμος (**) και ο άλλος Βασίλειος Ζαρούλιας. Πολλά χρόνια αργότερα, ο δεύτερος θα γινόταν πεθερός τού ιδρυτή τής Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου.

(2) Το βράδυ της 20ης Απριλίου 1967, βρίσκεται σε υπηρεσία στο 2ο Γραφείο του ΓΕΣ ένας ταγματάρχης πυροβολικού, στενός φίλος τού Γεωργίου Παπαδοπούλου, ο οποίος φροντίζει να υποστηρίξει με κάθε τρόπο το πραξικόπημα που εκδηλώνεται. Ο Παπαδόπουλος δεν ξεχνά τον φίλο του και, μετά την επιβολή της χούντας, τον τοποθετεί διευθυντή στο 2ο Γραφείο τού Γ' Σώματος Στρατού ενώ, παράλληλα, τον διορίζει κυβερνητικό επίτροπο στην Τράπεζα της Ελλάδος. Ο ταγματάρχης παίρνει τις προαγωγές του, ώσπου το 1975 αποστρατεύεται με το "κίνημα της πυτζάμας" (μαζί με τον Επιτήδειο, όπως λέγαμε προχτές). Μετά από αλλεπάλληλες προσφυγές του, του απονέμεται το 2005 (επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή) ο βαθμός του αντιστρατήγου. Πλήρως αποκατεστημένος πλέον, ο αντιστράτηγος ε.α. Ηλίας Παππάς, κατέβηκε ως υποψήφιος βουλευτής τής Χρυσής Αυγής στα Ιωάννινα κατά τις εκλογές του 2012. Δεν εκλέχτηκε. Εκλέχτηκε, όμως, ο γυιος του Χρήστος, ως βουλευτής επικρατείας του ίδιου κόμματος.


Αριστερά: Η σύλληψη του Βασιλείου Ζαρούλια στα Καθημερινά Νέα της 24/10/1944.
Δεξιά: Ο Ηλίας Παππάς παρελαύνει πάνω σε τζιπ με όλα τα παράσημά του, δόξη και τιμή.

Κάπου εδώ θα κλείσουμε το τριήμερο αφιέρωμά μας στην 21η Απριλίου. Όχι πως δεν υπάρχουν κι άλλες παρόμοιες ιστοριούλες να πούμε (π.χ. για το ποιοι βρίσκονταν στο πλευρό τού Κωνσταντίνου Πλεύρη όταν το 1960 ίδρυε το "Κόμμα 4ης Αυγούστου" ή για το ποιος επίδοξος σωτήρας της χώρας ήταν κολλητάρι με τους Γλύξμπουργκ) αλλά, αν τα πούμε όλα τώρα, τί θά 'χω να γράψω του χρόνου;

-------------------------------------------------------
(*) Βέβαια, οι ίδιοι οι άγγλοι φρόντιζαν να μην αποδοθεί δικαιοσύνη αφού χορηγούσαν αφειδώς βεβαιώσεις ότι κατά την περίοδο που ο Χ κατηγορούμενος εφέρετο ως συνεργάτης των κατακτητών, βρισκόταν σε μυστική αποστολή κατόπιν διαταγής τής Ιντέλλιτζενς Σέρβις. Χάρη σ' αυτές τις βεβαιώσεις απαλλάχτηκαν πάνω από 9 στους 10 συλληφθέντες. Σχετικές λεπτομέρειες αναφέρει ο αξέχαστος Νίκος Καρκάνης στο μνημειώδες βιβλίο του "Οι δοσίλογοι της κατοχής: δίκες-παρωδία" (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 1981, σελ. 409).

(**) Η εφημερίδα Καθημερινά Νέα (εκδότης της ήταν ο Λουκής Ακρίτας) δημοσιεύει την είδηση της σύλληψης, σημειώνοντας ότι ο Χριστοδήμος ήταν "υιός του υπουργού επισιτισμού επί κατοχής". Προφανώς, πρόκειται για ανακρίβεια αφού, όσο κι αν έψαξα, υπουργό Χριστοδήμο δεν βρήκα. Σύμφωνα με τα επίσημα αρχεία, υπουργοί επισιτισμού επί κατοχής διετέλεσαν οι δυο πρωθυπουργοί Τσολάκογλου και Ράλλης καθώς και οι Πολύζος, Καραμάνος και Τσιρονίκος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: