Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

9 Δεκεμβρίου 2015

Βενεζουέλα: Η επανάσταση ξεφούσκωσε

Αισθάνομαι ότι χρωστάω ένα σχόλιο για τις κυριακάτικες εκλογές στην Βενεζουέλα, οι οποίες σηματοδότησαν την επιστροφή τής δεξιάς στην εξουσία μετά από δεκάξι χρόνια απόλυτης (ή σχεδόν απόλυτης) κυριαρχίας ενός ιδιότυπου σοσιαλισμού "α λα Βενεζουέλα". Ενός σοσιαλισμού που δεν είχε και πολύ μεγάλη σχέση με τον αυθεντικό, μαρξικό σοσιαλισμό και γι' αυτό σημειώνεται συνήθως με το όνομα του κύριου εκφραστή του: τσαβισμός.

Στις προχτεσινές εκλογές, λοιπόν, ο υπό τον Ενρίκε Καπρίλες συνασπισμός τής δεξιάς κέρδισε τα 3/5 των εδρών, στέλνοντας το Λαϊκό Μέτωπο του Νίκολα Μαδούρο στην αντιπολίτευση. Δεν μπορώ να πω ότι χάρηκα με το αποτέλεσμα αλλά δεν μπορώ να πω και ότι δεν ήταν αναμενόμενο. Ο μακαρίτης Ούγκο Τσάβες συνήθιζε να μιλάει για μια "μπολιβαριανή επανάσταση", μόνο που αυτή η επανάσταση αρνήθηκε επί σειρά ετών να κάνει κάτι πραγματικά επαναστατικό: να γκρεμίσει τις καπιταλιστικές δομές τής χώρας και πάνω στα συντρίμια τους να οικοδομήσει μια πραγματικά σοσιαλιστική κοινωνία.

Ούγκο Τσάβες, Νίκολα Μαδούρο: Οι επαναστάτες δεν μένουν πια εδώ...

Πράγματι, ο Τσάβες (κυρίως) και ο διάδοχός του σπατάλησαν την παντοδυναμία τους σε ανώφελες λάιτ μεταρρυθμίσεις, εξαντλώντας την δυναμική τους σε παλινωδούσες προσπάθειες σοβαντίσματος του -έτσι κι αλλιώς- στρεβλού καπιταλιστικού οικοδομήματος. Διότι, όπως και να το κάνουμε, μεταρρύθμιση δεν είναι να αυξήσεις τους φόρους μιας εταιρείας που εκμεταλλεύεται τα πετρέλαια της χώρας σου αλλά να περάσει η εκμετάλλευση αυτού του πετρελαίου στα χέρια του λαού. Μεταρρύθμιση δεν είναι να επιβάλλεις ποινές σε όσους δημιουργούν τεχνητή έλλειψη τροφίμων αλλά ο επισιτισμός τού λαού να βρίσκεται υπό άμεσο λαϊκό έλεγχο.

Παρένθεση. Οι "μεταρρυθμίσεις" τού τσαβισμού μου θυμίζουν εκείνες του ανδρεϊκού ΠαΣοΚ κατά την περίοδο 1981-1985, οι οποίες διαφημίζονταν ως σοσιαλιστικές, με πρώτες και καλύτερες την θέσπιση της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής (ΑΤΑ) και την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης. Τότε, ο Χαρίλαος Φλωράκης είχε σχολιάσει: "Αυτά τα μέτρα δεν είναι μεταρρυθμίσεις. Είναι μέτρα που θα μπορούσε να πάρει μια οποιαδήποτε κυβέρνηση ανοιχτομάτας δεξιάς". Κλείνει η παρένθεση.

Σε τελική ανάλυση, το αποτέλεσμα των προχτεσινών βενεζουελανικών εκλογών ανέδειξε καταφανώς κάτι που έχουν σημειώσει τόσο ο Μαρξ όσο και ο Λένιν: αν κατά την διαδικασία τού σοσιαλιστικού μετασχηματισμού η επανάσταση δεν κάνει συνεχή κι αποφασιστικά βήματα προς τα εμπρός, κάποια στιγμή μοιραία θα οπισθοχωρήσει. Αυτή η οπισθοχώρηση είναι νομοτελειακή διότι όσο περισσότερο ολογωρεί μια επανάσταση, τόσο γρηγορώτερα κι ευκολώτερα αναπτύσσεται ο οπορτουνισμός. Κι αφού ο τσαβισμός δίστασε να κάνει τα αποφασιστικά βήματα που και μπορούσε και απαιτούνταν, η ήττα του ήταν απλώς θέμα χρόνου.

Ο Ενρίκε Καπρίλες (αριστερά) με τον πρόεδρο του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών Λούις Αλμάγκρο.

Πριν δυο χρόνια, στις προεδρικές εκλογές που έγιναν μετά τον θάνατο του Τσάβες, ο Ενρίκε Καπρίλες είχε προσπαθήσει να κερδίσει τον Μαδούρο αλλά απέτυχε. Τότε, το ιστολόγιο είχε δημοσιεύσει ένα σημείωμα με τίτλο: Ενρίκε Καπρίλες Ραντόνσκι: ο "δημοκράτης". Αν έχετε την διάθεση να μάθετε περισσότερα για τον άνθρωπο που αναλαμβάνει πλέον την κυβέρνηση τής Βενεζουέλας (ο Μαδούρο παραμένει πρόεδρος της χώρας), ακολουθήστε τόν διασύνδεσμο και συνεχίστε την ανάγνωση εκεί.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

δεν γνωρίζω πολλά για την κατάσταση στη χώρα αυτή, αλλά αναρωτιέμαι, κάπως προβοκατόρικα είναι η αλήθεια, τι σταματά τον Μαδούρο τώρα, αυτή την στιγμή από το να συνεχίσει και να ολοκληρώσει την "επανάσταση" με τα όπλα αν τα έχει.

Το ερώτημα για τους Σοσιαλ-τσαβιστές είναι αν βλέπουν το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών να αντιπροσωπεύει την βούληση του λαού, δεδομένων της εσωτερικής τρομοκρατίας της αντιπολίτευσης, το ποιόν του τραμπούκου Καπρίλες (όπως και τα γράφεις - του έδωσε και αμνηστία), το πραξικόπημα κατά του τσάβες, την ανάμιξη των ΗΠΑ, τα δολάρια που έρευσαν προ των εκλογών και τις επιδόσεις της αστικής τάξης της χώρας προ-τσάβες. Νομίζω σε αυτό απάντησε ήδη ο Μαδούρο, αλλά μπορεί και να διάβασα λάθος.

Και βέβαια το άλλο ερώτημα το ρητορικό είναι τι έκαναν 16 ολόκληρα χρόνια για να έρθουν σήμερα εν μέσω παγκόσμιου χαμού για να χάσουν ακόμα και στις φαβέλες.

Γνώρισα πριν πολλά χρόνια μια κάτοικο βενεζουέλας δικηγόρο και από οικογένεια δικηγόρων στην Γενεύη. Μια μέρα η κουβέντα γύρισε στις φαβέλες και τους φτωχούς στην χώρα με τόσο πετρέλαιο. Η κοπέλα σηκώθηκε, άρχισε να φωνάζει, να τους βρίζει και να λέει ότι ειναι όλοι τους τεμπέληδες και λωποδύτες που αναγκάζουν τους φωτισμένους της χώρας να χρειάζονται φρουρούς. Αν θυμάμαι καλά έδωσε και μια κλωτσιά σε μια πολυθρόνα.

Νόμισα ότι βρέθηκα μπροστά σε μια παράφρονα, υστερική.
Χρόνια μετά όμως τελικά κατάλαβα ότι αυτό που είδα και με παραξένεψε πολύ, το ονομάζουν Ταξικό Μίσος και αυτοί που είναι από πάνω το μαθαίνουν από την κούνια τους.

ΑΧΠ

teddygr είπε...

@ ΑΧΠ

Η εικόνα της δικηγόρου που τόσο παραστατικά περιγράφεις, μου είναι εξαιρετικά οικεία. Στον Μόλυβο της Λέσβου υπάρχουν εγκατεστημένοι μερικοί έλληνες, οι οποίοι βρέθηκαν στην Βενεζουέλα ως μετανάστες και πλούτισαν κατά την προ Τσάβες περίοδο. Περιέγραφαν τους ντόπιους ακριβώς με τα ίδια λόγια: τεμπέληδες και κλέφτες.

Περιττό να συμπληρώσω ότι όλοι τους μου έκοψαν γρήγορα την καλημέρα. Αυτό ήταν ευκολώτερο από το να ψάχνουν να βρουν απάντηση σε ένα απλό ερώτημα που τους υπέβαλα: αφού όταν έφτασαν στην Βενεζουέλα δεν είχαν δεύτερο βρακί να φορέσουν, πώς πλούτισαν σε λίγα χρόνια δίχως να γίνουν κλέφτες; Κι επειδή δεν φοβόμουν μήπως μου κόψουν κανένα επίδομα, δεν είχα καμμιά αναστολή να καταλήξω φωναχτά ότι πήραν τον πλούτο των "τεμπέληδων" και τον έφεραν στον Μόλυβο να τον κάνουν βίλλες. Αν ρωτάς τί βγήκε απ' αυτή την κόντρα, θα σου απαντήσω: τίποτε. Μόνο η αποστροφή τής συζύγου μου "πώς σ' αρέσει να τσακώνεσαι με τον κόσμο"...

Φυσικά, δεν χρειάζεται κανείς τις προσωπικές μας μαρτυρίες, αγαπητέ Αντρέα. Η Ιστορία βρίθει παρομοίων περιστατικών από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της υποσαχάριας Αφρικής...

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Μου κανει εντυπωση το εξης : Καλα την Αλεκα δεν την ακουσαν τοτε (νομιζω το 07 ) που ειχε παει εκει .Λογικο αφου προερχοταν απο ενα ΚΚ μικρο σχετικα (σε ποσοστα ) απο μια καπιταλιστικη χωρα ,αλλα η Κουβα με την οποια ειχαν στενες ,σχεδον "αδερφικες|" σχεσεις?
Δυο εξηγησεις δινω ....ειτε κι αυτοι (οι Κουβανοι)δεν ειχαν "εντοπισει" αυτα τα απλα που αναφερεις κι εσυ (και λιγο πολυ ολοι οι "ψιλιασμενοι"απο Μ-Λ βλεπαμε) ,πραγμα που σημαινει ΠΟΛΛΑ για την συνεχεια και στην Κουβα ...ειτε τους τα ελεγαν και αδυνατουσαν οι Τσαβιστες να τα κατανοησουν ...