Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

13 Μαρτίου 2015

Βαρδινογιάννηδες - 9. Φιλίες, κουμπαριές και στο βάθος Μητσοτάκης

Όπως είδαμε στα προηγούμενα, οι βενιζελικοί και κεντρώοι Βαρδινογιάννηδες δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερα προβλήματα από την δικτατορία. Ούτε καν όταν ο -ως εμπλεκόμενος στο Κίνημα τού Ναυτικού- επί οκτάμηνο εκτοπισμένος Βαρδής διαδέχθηκε τον εκλιπόντα αδελφό του Νίκο στην ηγεσία τού ομίλου. Αντίθετα, η οικογένεια μια χαρά δουλειές έκανε επί χούντας και στην λήξη τής επταετίας βρέθηκε πολύ πλουσιώτερη και πολύ ισχυρότερη απ' ότι στην αρχή της.

Αν η μετάβαση του τόπου από την δικτατορία στην δημοκρατία έγινε μάλλον ομαλά (όσο ομαλή μπορεί να πει κάποιος μια κατάσταση που κόστισε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο), η αντίστοιχη προσαρμογή των Βαρδινογιάννηδων έγινε πολύ ομαλώτερα. Άλλωστε, οι σχέσεις των Βαρδινογιάννηδων με την εκάστοτε εξουσία, οι οποίες δεν ήσαν ποτέ άσχημες, βελτιώνονταν όλο και περισσότερο με καινούργιες φιλίες και καινούργιες σχέσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η σύσφιγξη των σχέσεων ανάμεσα στον Παύλο Βαρδινογιάννη και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, η οποία δρομολογήθηκε κατά την τελευταία περίοδο τής χούντας. Το 1973, ο αυτοεξόριστος στο Παρίσι Μητσοτάκης αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα, όπου τον συλλαμβάνει το καθεστώς Ιωαννίδη και τον θέτει σε κατ' οίκον περιορισμό στα Χανιά. Λέγεται πως η ιδέα τής επιστροφής ήταν του Παύλου, ο οποίος είχε εξασφαλίσει ότι ο κατ' οίκον περιορισμός θα ήταν η ποινή που θα επιβαλλόταν στον Μητσοτάκη. Με τον τρόπο αυτό, ο Μητσοτάκης κατάφερε να κολλήσει μερικά αντιστασιακά ένσημα και να ξεπλύνει (κατά κάποιον τρόπο) το άγος τής αποστασίας.

Από τις εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα (01/12/1963).
Γεώργιος Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Παύλος Βαρδινογιάννης παρελαύνουν.


Στο μεταξύ, η μικρότερη αδελφή των Βαρδινογιάννηδων, η Έλενα, παντρεύεται τον δικηγόρο και πρώην βουλευτή τής ΕΡΕ Γιάννη Κεφαλογιάννη. Με τον γάμο αυτό, οι κεντρώοι Βαρδινογιάννηδες στερεώνουν τους δεσμούς τους και με την δεξιά. Και, μάλιστα, μέσω ενός πολλά υποσχόμενου πολιτικού, ο οποίος, σύμφωνα με το βιογραφικό του, "κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση με αξιόλογη δράση που έχει επίσημα αναγνωρισθεί" και "αντιτάχθηκε στη δικτατορία των συνταγματαρχών με αποτέλεσμα να παραπεμφθεί σε Έκτακτο Στρατοδικείο και να δικασθεί". Καρπός αυτού του γάμου είναι η πρώην υπουργός τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη, η πολυαγαπημένη ανηψιά τού Βαρδή.

Παρένθεση. Μιας και μιλάμε για γάμους, ας προσθέσουμε δυο πικάντικες λεπτομέρειες. (α) Ο Παύλος Βαρδινογιάννης ήταν παντρεμένος με την Λήδα Καντακουζηνού, η οικογένεια της οποίας εφέρετο να έχει καταγωγή από τους Καντακουζηνούς τού Βυζαντίου. Κουμπάρος στον γάμο τους ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αυτή η κουμπαριά δεν πρέπει να βγήκε σε κακό τής οικογένειας μετά την ανάρρηση του ΠαΣοΚ στην εξουσία το 1981. (β) Ο Βαρδής Βαρδινογιάννης γνώρισε την Μαριάννα την εποχή που αυτός υπηρετούσε στο ναυτικό κι εκείνη εργαζόταν στην πρεσβεία των ΗΠΑ. Παντρεύτηκαν το 1961, με κουμπάρο τον Χρήστο Λαμπράκη. Ούτε αυτή η κουμπαριά πρέπει να έβλαψε την οικογένεια. Κλείνει η παρένθεση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των άριστων σχέσεων του Μητσοτάκη με τους Βαρδινογιάννηδες είναι και το εξής: Το 1990 ξέσπασε κόντρα ανάμεσα στον -τότε πρωθυπουργό- Μητσοτάκη και στον Γιάννη Κεφαλογιάννη, ο οποίος ήταν υπουργός τουρισμού. Ο Κεφαλογιάννης παραιτήθηκε από το υπουργείο και ξεκίνησε ανοιχτό πόλεμο κατά του Μητσοτάκη. Τότε επενέβη ο Βαρδής, ο οποίος όχι μόνο κατάφερε να κατευνάσει τα πνεύματα αλλά έπεισε τον Μητσοτάκη να επαναφέρει τον γαμπρό του στην κυβέρνηση και, μάλιστα, να τον αναβαθμίσει και να τον κάνει υπουργό εσωτερικών.

Δεύτερο παράδειγμα: Το 2007 κατεβαίνει ως υποψήφια βουλευτής η αγαπημένη ανηψιά τού Βαρδή, η Όλγα Κεφαλογιάννη. Ο Βαρδής φροντίζει ώστε η Όλγα να έχει την μεγαλύτερη δυνατή προβολή από τα δυο τηλεοπτικά κανάλια που ελέγχει (Μέγκα και Σταρ) και, παράλληλα, χρησιμοποιεί κάθε πρόσφορο τρόπο για να εξουδετερώσει το φαβορί για την εκλογή στον νομό, τον Κωστή Σχοινά. Ο Σχοινάς θεωρείται "μητσοτακικός" αλλά ο Μητσοτάκης δεν προβαίνει σε καμμιά απολύτως ενέργεια στήριξής του. Τελικά, η Όλγα κερδίζει με διαφορά 27 σταυρών. Παράλληλα, βγαίνουν στην δημοσιότητα πληροφορίες για δικαστικούς που το βράδυ πήραν τους σάκκους με τα ψηφοδέλτια μαζί τους και τους παρέδωσαν την επόμενη μέρα. Ο Σχοινάς ζητάει επανακαταμέτρηση, κατά την οποία βρίσκονται δυο ψηφοδέλτια διπλωμένα μόνο στην μέση, παρ' ότι τα ψηφοδέλτια δεν χωρούν στον φάκελλο αν διπλωθούν μόνο στην μέση. Σηκώνεται μπουχός αλλά η Νέα Δημοκρατία βρίσκει την λύση: διαγράφει τον Κωστή Σχοινά. Αντίδραση Μητσοτάκη; Καμμία.

Η Νέα Δημοκρατία του Καραμανλή υπονομεύει την δημοκρατία!
Προεκλογική μπροσούρα τού Κόμματος των Νεοφιλελευθέρων (εφημ. Μακεδονία, 30/10/1977)
Προσέξτε το έμβλημα του κόμματος και την ομοιότητά του με τον νεοδημοκρατικό δαυλό.

Ας επιστρέψουμε, όμως, στην ιστορία μας. Ο Μητσοτάκης δεν ξέχασε ποτέ την συμπαράσταση του Παύλου. Επειδή στις εκλογές τού 1974 δεν τον ήθελαν ούτε ο Καραμανλής στην Νέα Δημοκρατία ούτε ο Μαύρος στην Ένωση Κέντρου, ο Μητσοτάκης κατέβηκε ως ανεξάρτητος υποψήφιος βουλευτής και απέτυχε να εκλεγεί λόγω του άπιαστου από μεμονωμένο υποψήφιο εκλογικού μέτρου. Έτσι, το 1977 ίδρυσε μαζί με τον Παύλο το Κόμμα των Νεοφιλελευθέρων (η ονομασία αποδεικνύει ότι ο Μητσοτάκης από τότε είχε θέμα με τον νεοφιλελευθερισμό) και στις εκλογές τού Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς εκλέχτηκαν και οι δυο, αυτός ως βουλευτής Χανίων και ο Παύλος ως βουλευτής Ρεθύμνης.

Την επόμενη χρονιά, ο Καραμανλής κάλεσε στην Νέα Δημοκρατία και τους δυο βουλευτές τού Κόμματος των Νεοφιλελευθέρων, θέλοντας να εξασφαλίσει την θετική ψήφο τους κατά την επικείμενη μεταπήδησή του στην προεδρία τής δημοκρατίας. Φυσικά, εκείνοι δέχτηκαν την πρόσκληση, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά ότι δεν υπάρχουν στεγανά ανάμεσα στα αστικά κόμματα. Μάλιστα δε, ο Καραμανλής ανέθεσε στον Μητσοτάκη το σημαντικώτερο υπουργείο τής κυβέρνησης. Ήταν το υπουργείο συντονισμού, κάτι σαν το υπουργείο εθνικής οικονομίας αλλά με πιο διευρυμένες αρμοδιότητες. Με άλλα λόγια, ο Μητσοτάκης έγινε ο απόλυτος δραγουμάνος τής ελληνικής οικονομίας. Κι από δίπλα του, ο Παύλος. Τα συμφέροντα των Βαρδινογιάννηδων βρίσκονταν πλέον στα καλύτερα χέρια.


Βρισκόμαστε στο 1978. Είναι η εποχή που η Ελλάδα ετοιμάζεται να υποδεχτεί ένα καινούργιο φρούτο εξ εσπερίας: το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Η επικείμενη δημιουργία Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών προοιωνίζεται νέον πεδίον δόξης λαμπρόν για τους ισχυρούς, από το οποίο δεν γίνεται να λείψουν οι Βαρδινογιάννηδες.

6 σχόλια:

Παύλος είπε...

Κύριε Αθανασιάδη,
ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ και ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΟ το δίλημμά σας σε προηγούμενες αναρτήσεις ...για το αν πρέπει δηλαδή αν μιλάμε για πειρατές ή εφοπλιστές. Πράγματι υπάρχει μια κατηγορία σχετιζόμενων με την ναυτιλία ανθρώπων που ο χαρακτηρισμός «πειρατής» τους αντιπροσωπεύει. Εξίσου εύστοχη ήταν και η αναφορά στους Βαρδινογιάννηδες ως ενδεικτικό παράδειγμα «πειρατείεας» και εύνοιας.
Θα έιχε πολύ ενδιαφέρον εαν:
1. Επεκτεινόσασταν σε πρόσωπα με αναφορά και έντονη παρουσία στο σήμερα, σκιαγραφώντας περιπτώσεις όπως του Δημήτρη Μελισσανίδη.
2. Προκειμένου να φωτίσουμε όλες τις πτυχές του εν λόγω κλάδου αναφερόμασταν και σε αξιόλογα παραδείγματα εφοπλιστών/πλοιοκτητών που διαφημίζουν τόσο τον κλάδο όσο και την χώρα μας. Να αναφέρουμε δηλαδή τον Χάρη τον Βαφειά, να αναφέρουμε τον Γιάννη τον Αγγελικούση, να αναφέρουμε τον Βαγγέλη τον Μαρινάκη, τον Γιώργο τον Βερνίκο και άλλους.

Ανώνυμος είπε...

Σιγουρα κανει πλακα ο φιλος μας που λεει να αναφερθεις σε αλλες περιπτωσεις Εφοπλιστων που ταχα μου διαφημιζουνε την Ελλαδα.Εγω με 18 χρονια υπηρεσια στο Ναυτικο φυλαδιο δεν γνωρισα τετοιους.Πιστευω οτι ειναι το ποιο Αδιστακτο τμημα του Καπιταλισμου.Και βεβαια να μην ξεχναμε οτι η χωρα ειναι χωρισμενη σε Ταξεις.Και παλι μπραβο για τις Αναρτησεις ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικές οι δημοσιεύσεις. Μπράβο !!! Ελπίζω να διαβάσω και τη συνέχεια όπως και άλλα καλοσυνταγμένα άρθρα στο μέλλον, και πάλι Μπράβο !!!

Παύλος είπε...

Φαντάζομαι ότι συνάδελφοί σας που έχοντας συμπληρώσει τα ίδια ή και περισσότερα χρόνια από εσάς με ναυτικό φυλλάδιο και τώρα εργάζονται σε ναυτιλιακές ως διευθυντές τμημάτων τους ή ως GM έχουν ακριβώς την ίδια γνώμη με εσάς.

Άτιμοι εφοπλισταί κεφαλαιοκράται!

waste είπε...

ευχαριστούμε πολύ είναι πανέμορφα αυτά τα αφηγήματα επιστημονικής φαντασίας που δημοσιεύετε...

συνεχίστε αφου φαίνεται να διαθετετε ανεξάντλητη πηγή μνήμης

άκου εκεί να πέθανε ο κοινοτάρχης απο τους βαρδινογιαννέους, μάλλον ανακοπή θα έπαθε

Unknown είπε...

το σηριαλ η δυναστεεια είναι παιδακι