Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

2 Μαρτίου 2013

Φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί...über alles!

Στην αρχή μάς είπαν για τον υπερτροφικό δημόσιο τομέα και για το σπάταλο κράτος, προσδιόρισαν ως κύρια αιτία των δεινών μας την δυσλειτουργία τής κρατικής μηχανής, φόρτωσαν τεράστιο όγκο ευθύνης στους δημοσίους υπαλλήλους και, γενικά, έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι όσο λιγώτερο κράτος αφήναμε τόσο καλύτερο θα γινόταν το μέλλον μας. Με απλά λόγια, δηλαδή, μας παρουσίασαν και το πρόβλημα και την λύση του όπως ακριβώς τα παρουσίαζε πριν καμμιά εξηνταριά χρόνια ο ίδιος ο Μίλτον Φρήντμαν και η περίφημη "σχολή τού Σικάγου".

Αμέσως σήκωσαν τα μανίκια τους οι ντόπιοι ομοϊδεάτες τους. Επί τρία χρόνια τώρα δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να καταστρέφουν το κράτος, να αποδομούν τον κρατικό ιστό και τις δομές του, να ισοπεδώνουν και να ξεπουλούν κάθε δραστηριότητα του δημοσίου. Κλείνουν τον ένα μετά τον άλλο τους δημόσιους οργανισμούς ή συγχωνεύουν -υποβαθμίζοντάς τους- όσους δεν μπορούν να κλείσουν. Διαλύουν όλες ανεξαιρέτως τις δημόσιες υπηρεσίες με το "ένα προς δέκα" (μία πρόσληψη για κάθε δέκα αποχωρήσεις). Τσακίζουν τις αμοιβές των εργαζομένων στο δημόσιο, προκειμένου να τους οδηγήσουν σε πρόωρη έξοδο, τάχατες για λόγους οικονομίας. Χαρίζουν στους ιδιώτες καίριους οργανισμούς, οι οποίοι επιβάλλεται από το δημόσιο συμφέρον να μείνουν στην αρμοδιότητα του κράτους (ενέργεια, νερό, δημόσιες μεταφορές, συγκοινωνίες κλπ), δήθεν επειδή ο ιδιώτης προσφέρει καλύτερες και φτηνότερες υπηρεσίες στους πολίτες. Το μόνο που αφήνουν στο κράτος είναι η...φορολογία των πολιτών.

Πριν δυόμισυ χρόνια, γράφαμε σε τούτη την γωνιά: "Σύμφωνα με τον Φρήντμαν, το κράτος υπάρχει μόνο για να διασφαλίζει την τάξη και για να εξασφαλίζει το κατάλληλο περιβάλλον για την άσκηση οποιασδήποτε οικονομικής δραστηριότητας, δίχως να επεμβαίνει με οποιασδήποτε μορφής ρυθμίσεις. Μόνη δουλειά του κράτους είναι να επιδοτεί την επιχειρηματική δραστηριότητα, διοχετεύοντας στις επιχειρήσεις τα κρατικά έσοδα από την φορολογία των πολιτών" ("Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού - 1. Η έννοια"). Οργισμένος αναγνώστης πρόσθεσε τότε το σχόλιό του, όπου ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής:

"...Αυτό είναι ΤΟ ΨΕΜΑ !!! Ο Φρίντμαν από την στιγμή που μίλησε δημοσίως μέχρι την στιγμή που πέθανε έλεγε να κοπούν όλα τα bailout, ΟΛΑ! Αντιστοίχως και η φορολογία. Η αγορά και μόνο η αγορά μπορεί να υποδείξει ποιες επιχειρήσεις πρέπει να κλείσουν και ποιες να συνεχίσουν να λειτουργούν γιατί μόνο αυτή εκφράζει την βούληση του κόσμου σε μια οικονομία που βασίζεται στην προσφορά και την ζήτηση του πλούτου ο οποίος ικανοποιεί τις ανάγκες των πολιτών. Αυτό που λες είναι οι σοσιαλιστές που το υποστηρίζουν, όχι οι καπιταλιστές. Οι σοσιαλιστές είναι αυτοί που αγνοώντας τους νόμους της αγοράς στηρίζονται στην κρατική βία για να επιδοτούν όποια οικονομική δραστηριότητα καταγράφει ζημιές αλλά είναι πολιτικώς θεμιτή για αυτούς. Οι σοσιαλιστές μέσω του πολιτικώς ορθού δανεισμού δημιούργησαν την κρίση στα στεγαστικά. Οι σοσιαλιστές είναι αυτοί που δημιούργησαν την FEMA που επιδοτεί κατοικίες σε περιοχές επικίνδυνες όπως εκεί που χτύπησε η Κατρίνα και οι σοσιαλιστές είναι αυτοί που δημιούργησαν τα παγκόσμια χρέη λόγω του κόστους το οποίο έχουν αυτά τα σχολεία που ζητάς, και το οποίο οι σοσιαλιστές το κρύβουν..."

Τότε, όπως συνηθίζω, άφησα αυτό το σχόλιο αναπάντητο. Σήμερα έρχεται η ιστορία να επιβεβαιώσει την ορθότητα της άποψής μου. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, η επιβεβαίωση έρχεται από το ίδιο το Δ.Ν.Τ.!

Το Δ.Ν.Τ., λοιπόν, διαπιστώνει σε έκθεσή του ότι το κράτος αδυνατεί να μαζέψει τους φόρους που πρέπει να μαζέψει. Ως αιτίες δε αυτής της αστοχίας επισημαίνει: (α) την υπερβολική μείωση των αποδοχών, η οποία αποτρέπει τους υπαλλήλους να ζητήσουν να εργαστούν ως ελεγκτές, (β) τον υψηλό μέσο όρο ηλικίας των εργαζομένων στους φοροεισπρακτικούς και φοροελεγκτικούς μηχανισμούς, επειδή με την εφαρμογή τού όρου "ένας προς δέκα" δεν μπαίνουν νέοι υπάλληλοι στην υπηρεσία και (γ) την εγγενή αντίδραση των όποιων ελεγκτών υπάρχουν ως προς την επιβολή των μέτρων που απαιτούνται για την είσπραξη των φόρων (προφανώς επειδή αυτοί οι ελεγκτές θεωρούν ότι βράζουν στο ίδιο καζάνι με την υπόλοιπη κοινωνία).

Τί λέει το Δ.Ν.Τ.; Λέει, με δυο λόγια, ότι η αποδόμηση/αποσάθρωση του δημοσίου τομέα είναι τόσο έντονη ώστε δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί ούτε η βασική δουλειά τού δημοσίου, η οποία είναι η είσπραξη των φόρων. Σε ελεύθερη μετάφραση λέει τα εξής: κύριοι, είπαμε να αποδομήσετε τον δημόσιο τομέα αλλά εσείς το παραγαμήσατε το ζήτημα και διαλύσατε ως και την μοναδική υπηρεσία που μας ενδιαφέρει, δηλαδή την υπηρεσία είσπραξης των φόρων. Παναπεί, δηλαδή, ότι το Δ.Ν.Τ. ζητάει -εμμέσως πλην σαφώς- την ενίσχυση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, μέσω της πρόσληψης νέων ελεγκτών και της αύξησης των αμοιβών αυτών των ελεγκτών. Με απλά λόγια, το Δ.Ν.Τ. συστήνει στην εξουσία: μάγκες, διαλύστε τα πάντα αλλά, προς θεού, ενισχύστε τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς γιατί χανόμαστε! Φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί...über alles!


Τα συμπεράσματα δικά σας. Αν επιμένετε να νομίζετε ότι με την απλή αλλαγή διαχειριστού στην εξουσία θα λυθούν τα προβλήματά σας...με τις υγείες σας!

8 σχόλια:

Δημήτρης είπε...

Μάλιστα, άρα αφού το ΔΝΤ κάνει bail out σε τράπεζες και βάζει φόρους και γενικά δεν κάνει ότι λέει ο νεοφιλελεύθερος Μίλτον, τότε το ΔΝΤ είναι σοσιαλιστικό! Χμμμ... οπότε η σαμαροπαρέα που είναι "προσηλωμένη στο πρόγραμμα", είναι σοσιαλιστές?
Ωραίο, κορώνα χάνουμε, γράμμα κερδίζουν!

Ανώνυμος είπε...

Το πιθανότερο είναι να θέλουν ιδιωτικούς φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς. Να παίρνει και κάποιος την μίζα του απο τις εισπράξεις !
Βαγγέλης

Ανώνυμος είπε...

Κάποτε ήταν η δουλοκτητική κοινωνία, με δύο κύριες και αντίπαλες τάξεις. Απ τη μια οι ελεύθεροι και αφέντες δούλων και απ την άλλη οι δούλοι. Αυτή η κοινωνία άλλαξε, ανατράπηκε, σταδιακά αποδομήθηκε (πείτε ό,τι θέλετε) και έγινε φεουδαρχική επειδή συνειδητοποίησαν την κατάστασή τους και τα αίτιά της οι δούλοι ή κάποιο ξεχωριστό τμήμα τους και το πέτυχαν συγκρουόμενοι με την κυρίαρχη τάξη;...
Η φεουδαρχική είχε κι αυτή δύο κύριες και αντίπαλες τάξεις. Απ τη μια οι φεουδάρχες μεγαλογαιοκτήμονες και απ την άλλη οι δουλοπάροικοι. Αυτή η κοινωνία άλλαξε, ανατράπηκε, σταδιακά αποδομήθηκε (πείτε ό,τι θέλετε) και έγινε καπιταλιστική επειδή συνειδητοποίησαν την κατάστασή τους και τα αίτιά της οι δουλοπάροικοι ή κάποιο ξεχωριστό τμήμα τους και το πέτυχαν συγκρουόμενοι με την κυρίαρχη τάξη;....
Η καπιταλιστική έχει κι αυτή δύο κύριες και αντίπαλες τάξεις. Απ τη μια οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής κι απ την άλλη οι προλετάριοι μισθωτοί εργάτες.
Αν στις δύο προηγούμενες ερωτήσεις, η απάντηση είναι "όχι" τότε τί διδάσκει η ιστορία;
Ότι μια κοινωνία δεν αλλάζει, ανατρέπεται ή αποδομείται σταδιακά χάρη στη συνειδητοποίηση από μέρους τής κάθε φορά κατώτερης και εκμεταλλευόμενης τάξης ούτε καν ενός φωτισμένου τμήματός της, της κατάστασής της και των αιτιών.
Προς τι λοιπόν το κόλλημα με την "επαναστατική εργατική" τάξη;
Όπως οι ιστορικά κοινωνικοί πρόγονοί τους (δούλοι και δουλοπάροικοι) έτσι και οι προλετάριοι είναι ανίκανοι (πολλοί όχι προσωπικά ως άτομα αλλά όλοι ως σύνολο δηλαδή ως τάξη) αρχικά να συνειδητοποιήσουν, στη συνέχεια να αποφασίσουν πως απαιτείται ανατροπή, μετά να καταλήξουν στον τρόπο ανατροπής και τέλος, να συμφωνήσουν μεταξύ τους στο πώς θα ναι η κοινωνία που θα αντικαταστήσει την ανατραπείσα.

dimele

Ανώνυμος είπε...

Απο ανωνυμο προς παραπανω ανωνυμο

Φιλε μου μπορει η απαντηση στα ερωτηματα σου να ειναι "οχι" πλην ομως οι κοινωνιες αλλαξαν ουτως ή αλλως. Οι δουλοι "εγιναν" δουλοπαροικοι και οι δουλοπαροικοι προλεταριοι.

Γιατι αραγε; Γιατι να μην συνεχιζει το παλιο καλο γαϊτανακι των αφενταδων εσαει; Εδω χρειαζεται μια καποια αναλυση αλλά θα την κατετασσα στα ευκολως εννοουμενα. Οποτε κατευθειαν στο ζουμι:

Οταν οι παραγωγικες δυναμεις ερθουν σε αντιθεση με τις παραγωγικες σχεσεις μιας κοινωνιας η κοινωνια αυτη περναει σε νεο ιστορικο σταδιο. Αυτο ειναι η επανασταση.

Απλα οι εκαστοτε δουλοι, δουλοπαροικοι ή προλεταριοι ειναι το μεγαλο κομματι του λαου που πραγματωνει αυτο το περασμα, που κανει δηλαδη την επανασταση. Χωρις φυσικα να πανε σε καποιο σχολειο συνειδητοποιησης αυτοι που την πραγματωνουν. Σε όποια ταξη και αν ανηκουν.

Αν θες να δεις πότε θα γινει η επομενη μην ψαχνεις το βαθμο ωριμοτητας των εργατων αλλά τον βαθμο μη χρησιμοτητας των αφεντικων. Σημερα θα ελεγα τον βαθμο επικινδυνοτητας (για ολοκληρο τον πλανητη).

Τα παραδειγματα αυτοδιαχειρισης ολο και πληθαινουν ανα τον κοσμο. Η κριση, αν και επωδυνη, ειναι αφορμη και ευκαιρια.

Αυτη ειναι η αιτια εκεινου που ονομαζεις "κολλημα".

φιλικα

Ανώνυμος είπε...

Στην ιστορία δεν περάσαμε από ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα σε ένα άλλο επειδή δήθεν συνέβησαν τα εξής:
α. Η κατώτερη από όλες τις υποτελείς τάξεις (π.χ. οι δούλοι στις δουλοκτητικές και οι δουλοπάροικοι στις φεουδαρχικές κοινωνίες) συνειδητοποίησε τη θέση της, έγινε δηλαδή από "τάξη καθ εαυτή" μια 'τάξη για τον εαυτό της".
β. Οργανώθηκε και με πρωτοπορία κάποια δικά της τμήματα, από τη δική της δηλαδή τάξη, πολέμησε για την ανατροπή.
γ. Εγκατέστησε τις βάσεις του νέου κοινωνικοικονομικού συστήματος με όποιες δυσκολίες και το έκανε να σταθεί στα πόδια του και να επιβιώσει έως την ανατροπή του από ένα καινούργιο.

Τα α. β. και γ. είναι αναλήθειες, δεν ισχύουν και όποιος επιθυμεί ας φέρει τα αντίστοιχα ιστορικά παραδείγματα.
Οι δουλοκτητικές κοινωνίες δεν έπεσαν από τους δούλους ούτε οι φεουδαρχικές από τους δουλοπάροικους. Άρα "η ιστορία των ως τώρα κοινωνιών δεν είναι ιστορία ταξικών αγώνων". Είναι και αυτό. Και στο βαθμό που είναι εν μέρει και αυτό, δεν είναι καν με την έννοια απ τη μια οι ελεύθεροι αφέντες κι απ την άλλη οι δούλοι, απ τη μια οι μεγαλοτσιφλικάδες κι απ την άλλη οι δουλοπάροικοι.
dimele

Ανώνυμος είπε...

Φαινεται οτι αυτα που θεωρησα "ευκολως εννοουμενα" χρειαζονται ερμηνεια.

Εχεις ακουσει για το 1789-1793; Τη Βαστιλη;

Ολοι το εχουμε ακουσει. Αφορα μονο στην Γαλλια ομως. Στη πραγματικοτητα ο αστικος μετασχηματισμος της κοινωνιας ξεκινησε τον 13ο αιωνα στην Αγγλια με την Magna Carta και πηρε 5 με 6 αιωνες για να ολοκληρωθει στην Ευρωπη. Δεν εγινε "μπαμ κι εξω". Ειχε σαν "επιτελικο εγκεφαλο" τους ανερχομενους αστους και σαν κρισιμη "πολεμικη μαζα" τον λαο μεσα στον οποιο οι πρωην δουλοπαροικοι ηταν η πλειοψηφια.

Το ιδιο και οι αλλαγες που μετετρεψαν τις κοινωνιες απο τη δουλοκτητικη μορφη τους στην φεουδαρχικη. Κρυβονται πισω απο πολεμους και συγκρουσεις μιας χιλιετιας και βαλε και ειχαν σαν κινητρο την διανομη κληρου στο λαο (απο την οποια ομως το πλιατσικο δεν απειχε ιδιαιτερα). Ετσι λειτουργησαν οι αυτοκρατοριες που ξεκινησαν απο τους ελληνιστικους χρονους και δεσποσαν μεχρι την αναγεννηση.

Κανεις δεν ειπε οτι ειναι ευκολο να τα καταλαβει κανεις ολα αυτα. Προκειται για επιστημη και θελει μελετη. Ειναι σαν την θεωρια της σχετικοτητας. Σου λεει ο αλλος: "Πως ειναι οριο αξεπεραστο η ταχυτητα του φωτος; Και αν παταω συνεχως γκαζι;"! Μπορεις να του λυσεις την απορια ετσι ευκολα; Πρεπει να στρωθει κατω και να μελετησει, να κουραστει, για να καταλαβει.

Ετσι και με την ιστορια. Ποσο μαλλον που η κοινωνικη ζυμωση χαρακτηριζεται συνεχως απο αντιφατικες και αντιρροπες συμπεριφορες. Πχ στη γαλλικη επανασταση η πολη εξεγειρεται και η υπαιθρος αντιδρα στην εξεγερση. Θελει μελετη για να το καταλαβεις αυτο αν δεν θες να καταφυγεις σε μεταφυσικες ή ρατσιστικες ερμηνειες.

Με άλλα λογια η ιστορια ερμηνευεται με dx και dt και οχι με απλες αριθμητικες προσθεσεις και αφαιρεσεις.

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους! Ένας άνθρωπος βαθειά καταρτισμένος στον διαλεκτικό υλισμό, στη θεωρία της σχετικότητας (πιστεύω και γενικής και ειδικής), καθόλου είρωνας και πρόθυμος να μεταλαμπαδεύσει γνώσεις σε σχετικά αμαθείς.

Εγώ λοιπόν αγαπητέ ανώνυμε ισχυρίστηκα κοντολογής,

1. Πως οι δουλοκτητικές κοινωνίες δεν έπεσαν από τους δούλους ούτε οι φεουδαρχικές από τους δουλοπάροικους. Και άρα, "μια κοινωνία δεν αλλάζει, ανατρέπεται ή αποδομείται σταδιακά χάρη στη συνειδητοποίηση από μέρους τής κάθε φορά κατώτερης και εκμεταλλευόμενης τάξης ούτε καν ενός φωτισμένου τμήματός της, της κατάστασής της και των αιτιών."

2. Πως "οι προλετάριοι είναι ανίκανοι (ως σύνολο, δηλαδή ως τάξη και όχι πως δεν υπάρχουν ερκετοί που εξαιρούνται):
α. αρχικά να συνειδητοποιήσουν,
β. στη συνέχεια να αποφασίσουν πως απαιτείται ανατροπή,
γ. μετά να καταλήξουν στον τρόπο ανατροπής και τέλος,
δ. να συμφωνήσουν μεταξύ τους στο πώς θα ναι η κοινωνία που θα αντικαταστήσει την ανατραπείσα.

-Με ενδιαφέρον αναμένω συγκεκριμένα ιστορικά στοιχεία και πολιτικά αντεπιχειρήματα που να ανατρέπουν τα 1. και 2. που εξέθεσα παραπάνω...

dimele

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστω για τα καλα σου λογια. Οφειλω ομως να σημειωσω οτι ουτε διαθεση για μεταλαμπαδευσεις εχω, ουτε αισθανθηκα ποτέ πως απευθυνομαι σε "σχετικα αμαθεις". Καταθετω αυτα που νομιζω οτι γνωριζω και μου αρεσει ο διαλογος και η ανταλλαγη αποψεων. Αυτο ειναι ολο.

Η απαντηση και στα 2 σημεια σου βρισκεται στον πρωτο σχολιασμο μου:

"Οταν οι παραγωγικες δυναμεις ερθουν σε αντιθεση με τις παραγωγικες σχεσεις μιας κοινωνιας η κοινωνια αυτη περναει σε νεο ιστορικο σταδιο."

Το "παραγωγικες δυναμεις" ειναι περιπου αυτονοητο. Το "παραγωγικες σχεσεις" κρυβει πολλα μεσα του αλλά σχετιζεται και με την αναγκη ξεπερασματος εκ μερους της κοινωνιας και κυριως του κομματιου της που αποτελει τον "μπροσταρη" της παραγωγης, της ιδεολογιας της αρχουσας ταξης.

Η ιδεολογια αυτη βασιζεται ουσιαστικα στην αρχη οτι οπως τα δαχτυλα του χεριου δεν ειναι ολα ισα ετσι και η κοινωνια χρειαζεται "αρχηγους". Ειναι μια αντιληψη που θελει την κοινωνια χωρις εξελιξη, στασιμη και αμεταβλητη απο τοτε που καποιος "δημιουργος" την εφτιαξε ετσι οπως την εφτιαξε: με "αρχηγους".

Στον βαθμο που οι κατωτερες ταξεις ξεπερνουν την παραπανω ιδεοληψια αποκτουν συνειδηση και ωριμαζουν για την ανατροπη του status quo.

Σε καθε ανατροπη ο λαος που εξεγειρεται εκπροσωπειται απο την ανερχομενη νεα αρχουσα ταξη που παραχωρωντας καποια δικαιωματα αποκαθιστα ισορροπια μεταξυ παραγωγικων σχεσεων και δυναμεων. Μεχρι την επομενη ανατροπη.

Φυσικα στην ιστορια της ανθρωποτητας ολα αυτα δεν γινονται γραμμικα. Υπαρχουν κοινωνιες που προηγουνται και κοινωνιες που επονται. Υπαρχουν και πισωγυρισματα. Οσα περναμε σημερα ειναι οδυνηρα σημαδια της προσπαθειας ενος τετοιου πισωγυρισματος.

Η διαφορα με το προλεταριατο ειναι οτι δεν ερχεται να εγκατασταθει σαν νεα αρχουσα ταξη αλλά για να κατακτησει την κοινωνικη ειρηνη και ισοτητα εκ μερους ολοκληρης της κοινωνιας.

Αυτο δεν συμβαινει επειδη το προλεταριατο ειναι ιδεαλιστικα "καλο" ενω οι προηγουμενες ταξεις-φορεις της κοινωνικης αλλαγης "κακες". Συμβαινει επειδη η ανθρωπινη προοδος σε καθε τομεα μπορει πλεον (πλεον = καποια στιγμη) να καταργησει σε παραγωγικη βαση (παραγωγικη βαση = η αναγκη του ανθρωπου προς δημιουργικη εργασια) την εκμεταλλευση ανθρωπου απο ανθρωπο.

Οσον αφορα στα ιστορικα παραδειγματα που ζητας προσπαθησα με το 2ο σχολιο μου να δωσω μια κατευθυνση απαντησης. Οι προηγουμενες ανατροπες δεν ειναι τοσο ευδιακριτα αντιληπτες οπως με την τελευταια αστικη ανατροπη που και αυτη μονο στην περιπτωση του 1789 εχει ξεκαθαρο χαρακτηρα. Εκει μπορεις ποδοσφαιρικα (!) να πεις "Αστοι - Φεουδαρχες 1-0" αν και παλι και τοτε υπηρξαν πισωγυρισματα στην προσπαθεια της αριστοκρατιας να μην καταθεσει τα οπλα.

Δεν φαινονται ξεκαθαρα ολα στην ιστορια της ανθρωποτητας οποτε υπαρχει αναγκη βαθιας ιστορικης γνωσης, μελετης και ερευνας και χρηση της δια της εις ατοπον απαγωγης μεθοδου ετσι ωστε διαλεκτικα, δηλαδη με οπλο την γνωση, την κριτικη, την αναλυση και την συνθεση να μπορει κανεις να καταληξει σε, σε ικανοποιητικο βαθμο, ασφαλη συμπερασματα.

Μην ζηταμε ομως απολυτες απαντησεις και απολυτες αληθειες. Δεν υπαρχουν.