Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

30 Μαρτίου 2013

Ζητείται απάντηση


Σήμερα, χωρίς εισαγωγικές φιοριτούρες, παραθέτω ένα μήνυμα, απ' αυτά που λαμβάνω σχεδόν καθημερινά στην θυρίδα της ηλεκτρονικής μου αλληλογραφίας. Ένα μήνυμα που ξεχειλίζει από αγωνία:

Μια ερώτηση θέλω να κάνω, αλλά ξέρω ότι δεν είναι δυνατό να απαντηθεί με ένα email. Διαβάζοντας συνεχώς το ιστολόγιό σου, μου γεννήθηκε μια απορία και θέλω να την εκφράσω. Έχουμε μεσογειακές και άλλες χώρες που υποφέρουν από τους οικονομικούς κατακτητές έτσι! Δεν θα μπορούσαν τα αριστερά κόμματα των χωρών αυτών να συνασπιστούν μεταξύ τους και να έχουμε μια ταυτόχρονη κινητοποίηση σε όλες τις χώρες αυτές ώστε να μπει φωτιά στο πνεύμα των ανθρώπων και να ξεκινήσει η επανάσταση κατά της οικονομικής αρρώστιας; Όλος ο λαϊκός κόσμος είναι πλέον έτοιμος, όπως με τα απλά μου μάτια βλέπω. Έναν αρχηγό περιμένουν. Έναν αρχηγό που να μην τους προδώσει. Έναν νέο Κολοκοτρώνη. Κι αν δεν είναι ντόπιος δεν πειράζει. Κάτι να γίνει.
Τα μάτια μου βουρκώνουν και κλαίνε, όχι για τα μέτρα ούτε για την ανέχεια και την ανεργία. Κλαίνε για την κοινωνική παραλυσία που υπάρχει γύρω μου. Για την κατάσταση που με κάνει να αισθάνομαι τόσο μικρός και αδύναμος. Για το ότι δεν έχει δύναμη η φωνή μου να φωνάξω. Αισθάνομαι σαν τους Εβραίους που με σιγή ιχθύος μπαίνανε στα λουτρά για να τους πλύνουν κι ας έβλεπαν τα κουφάρια που βγάζανε από εκεί. Έτσι αισθάνομαι. Περιμένω κι εγώ τον ηγέτη να κάνω κάτι. Να δείξω στα παιδιά μου ότι η ελευθερία δεν είναι δώρο αλλά λάφυρο αγώνα (...)


Έχω σχηματισμένη την πεποίθηση ότι γύρω μας υπάρχουν χιλιάδες τέτοιοι καθημερινοί συνάνθρωποί μας, με έντιμη σκέψη, οι οποίοι θα μπορούσαν να προσυπογράψουν την κραυγή αγωνίας τού εν λόγω επιστολογράφου. Προς στιγμή, θεώρησα αυτονόητο χρέος μου να απαντήσω αμέσως στον φίλο αναγνώστη μου αλλά σκέφτηκα να κάνω ένα μικρό πείραμα: να αφήσω τους υπόλοιπους αναγνώστες αυτού του ιστολογίου να δώσουν δημοσίως την δική τους απάντηση, το δικό τους στίγμα. Εμπρός, λοιπόν!


ΥΓ: Ας πούμε ότι αυτή η "καινοτομία" συνιστά τον δικό μου τρόπο να ευχαριστήσω όλους εκείνους τους -ανώνυμους ή επώνυμους- διαδικτυακούς συνοδοιπόρους, οι οποίοι μέσα στον Μάρτιο ξεπέρασαν -για πρώτη φορά σ' έναν μήνα- τις 20.000 επισκέψεις στο ιστολόγιο. Να είσαστε όλοι καλά και καλό δρόμο νά 'χουμε!

15 σχόλια:

Δημήτρης είπε...

Όλοι οι έχοντες έντιμη σκέψη θα πρέπει πριν αναζητήσουν λύση σε "σωτήρες", καταρχάς να ξεκαθαρίσουν τις έννοιες "άνθρωπος", "έντιμος" και "νομοταγής". Διότι οικονομικοί κατακτητές δεν υπάρχουν μόνο μέσα στις τράπεζες και στη Βουλή. Δεν θα μπορούσαν άλλωστε μια χούφτα διπόδων να συντηρούν το σύστημα ερήμην των υπολοίπων.
Εγώ αφιερώνω ένα τραγουδάκι στους προβληματισμένους συνανθρώπους και τους εύχομαι να φιλοσοφούν και να διαβάζουν όσο μπορούν.

http://www.youtube.com/watch?v=8G1bwt3czkg

Ανώνυμος είπε...

μπορεί να ζούμε όλοι αυτό που λέει το μειλ.....αλλά πόσοι γνωρίζουν τι θέλουν να γίνει μετά? μια επανάσταση απλά για την επανάσταση, δε λέει κάτι....δυστυχώς από όσους είναι έτοιμοι να "σκάσουν" κανείς δε θέλει να βγούμε από το ευρώ ή να δοθούν τα μέσα παραγωγής στον λαό...ποιος έχει ταξική συνείδηση και είναι έτοιμος να αγωνιστεί για την τάξη του? όχι για να χαλαρώσουν την αλυσίδα του, αλλά για να πάρει ο ίδιος τα ηνία.....δυστυχώς ελάχιστοι είναι συνειδητοποιημένοι...μέχρι να το συνειδητοποιήσει η πλειοψηφία του λαού, τα πυρά πρέπει να "παύσουν"....αλλιώς θα είναι άλλη μια επανάσταση την οποία θα εκμεταλλευτούν επιτήδειοι και θα έρθουμε στα ίδια..
γιάννα

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα σας θά πώ τη γνώμη μου άντιγράφοντας ένα μικρό άπόσπασμα άπό ένα βιβλίο
" Κράτη έν διαλύση όπως ή Ελλάδα άπό έναν πρόεδρο ή έναν ήγέτη άναζητούν τήν σωτηρία τους...Η μαρτυρολογική ψυχοσύσταση τού νεοέλληνα θά βρίσκη πάντα τήν διέξοδό της σ' έναν "σωτήρα" ένώ ή κοινωνική καί πολιτική ύπανάπτυξη πού έπιβάλη τό σύστημα ώς "καταστατικός χάρτης" μπορεί άνετα νά συνεχίζεται έπ' άπειρον μέ "σοσιαλισμό¨ή όχι , δέν έχει σημασία..."
Τό άν ή έγκληματική φύση τής Ελλάδος ώς κρατικής ποιότητας είναι , δέν είναι ή καί πόσο είναι γνωστή στούς κατοίκους τού έλλαδικού χώρου , είναι 'ενα άνευ σημασίας έρώτημα , άφού αύτοί έλάχιστα είναι σέ θέση νά πράξουν ό,τιδήποτε γιά τήν όποια μεταβολή του . Αν τό μπορούσαν , αύτό θά έπρεπε ήδη νά έχη συμβή δύο αίώνες πρίν .
γιώργος-λευκαδα

Ανώνυμος είπε...

Το κακο ειναι οτι υπαρχουν χιλιαδες τετοιοι ανθρωποι και οχι εκατομμυρια.
ειμαστε λιγοι ακομα
Υπαρχουν ανθρωποι που μαθαινουν απο τα λαθη των προηγουμενων γενεων και ειναι λιγοι
υπαρχουν ανθρωποι που δε μαθαινουν με τιποτα
και υπαρχουν ανθρωποι που μαθαινουν απο τα λαθη τους...
δυστυχως ειμαστε στην εποχη που απο τη πρωτη κατηγορια οσοι βρεθηκαν βρεθηκαν και η ελπιδα μας ειναι η τριτη κατηγορια...
η δευτερη ειναι χ.α

Ανώνυμος είπε...

Εκ πρώτης όψεως έχει δίκιο ο φίλος μας. Φαίνεται να μην μπορεί να απαντηθεί εύκολα αυτό το ερώτημα. είτε μέσω ενός απλού μειλ είτε όχι.

Μπορούμε όμως να κάνουμε μιαν αρχή. Κατά τη γνώμη μου είναι αναγκαίο πρώτα να καταλάβουμε το μέγεθος του προβλήματος. Μια πολύ καλή περιγραφή του, πιστεύω ότι βρίσκεται εδώ:

http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/2842.aspx

Αφού το διαβάσουμε και πάρουμε μια βαθιά ανάσα διατηρώντας την ψυχραιμία μας, θα είμαστε σε θέση να πάμε στα συμπεράσματα.

Τα οποία, κατά τη γνώμη μου πάντα, δεν μοιάζουν και τόσο περίπλοκα. Μπορεί να φαντάζουν τέτοια αλλά δεν είναι. Όπως συνέβαινε πάντα στην ιστορία σε παρόμοιες περιπτώσεις. Όταν όλα "τα σκίαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά".

Τέσσερα πράγματα πιστεύω ότι αποτελούν τα συστατικά της επιτυχίας.

1. Αλληλεγγύη. Στήριξη αναμεταξύ μας. Οργάνωση σε στενό κύκλο στη δουλειά και κυρίως στη γειτονιά έτσι ώστε όλοι μαζί να αλληλοπροστατευθούμε όταν θα δεχτούμε την όποια φοροεισπρακτική επίθεση. Μην ξεχνάμε ότι ο κύριος σκοπός τους είναι η υφαρπαγή των περιουσιακών μας στοιχείων. Όποιες αποφάσεις κατάσχεσης και να παίρνουν θα έρθει η ώρα που θα χρειαστεί να τις υλοποιήσουν. Αυτό ισχύει και για τις περιπτώσεις τύπου Χαλκιδικής ή Κερατέας όπως η εμπειρία έδειξε. Παράλληλα η αλληλεγγύη θα λειτουργήσει προστατευτικά για όσους χρειάζονται άμεση βοήθεια για την επιβίωση και που χωρίς στήριξη είναι επιρρεπείς σε επικίνδυνα κατρακυλίσματα.

2. Ανυπακοή. Δεν πληρώνουμε, δεν ακολουθούμε εντολές, δεν υποκύπτουμε σε απειλές και εκβιασμούς. Οι πληρωμές είναι οξυγόνο στο αίμα τους και δηλητήριο στο δικό μας. Απαιτούμε τα κλεμμένα να επιστραφούν στο λαό, οι υπεύθυνοι κλέφτες-δωσίλογοι να δικαστούν και να τιμωρηθούν, τα τοκογλυφικά χρέη να διαγραφούν. Βεβαίως η ανυπακοή στηρίζεται στην αλληλεγγύη.

3. Αποδοχή του πατριωτικού χαρακτήρα της αντίστασης. Δεν μας ενδιαφέρει η όποια προηγούμενη πολιτική ή κομματική απόχρωση των συμπολιτών-συναγωνιστών μας εξαιρουμένης βεβαίως της περίπτωσης εκείνων που υπηρετούν οικειοθελώς μηχανισμούς ή κόμματα στην υπηρεσία του κατακτητή. Αυτό φυσικά δεν περιλαμβάνει δημόσιους υπάλληλους που από ανάγκη πάνε κάθε μέρα στη δουλειά τους γιατί αυτοί περιμένουν τον τρόπο να εκφράσουν ενεργά την αντίσταση τους. Έχουμε δει για παράδειγμα ακόμα και αστυνομικούς να καίνε την σβάστικα στο Σύνταγμα.

4. Οι κομματικοί μηχανισμοί (ειδικά των εντός Βουλής κομμάτων) είναι εκτός παιχνιδιού. Τα κόμματα εντός Βουλής από τη στιγμή που δεν ξεκουμπίζονται από εκεί είναι δωσιλογικά παρέχοντας νομιμοποίηση στο ξεπούλημα και στην διάλυση της χώρας. Όποιος είναι με τον λαό έχει λόγο ύπαρξης στις τάξεις του μόνο σαν υπηρέτης του. Στους δρόμους και στις πλατείες. Δεν υφίστανται κομματικά λάβαρα και σημαίες πέραν της ελληνικής σημαίας. Όπως με το ΕΑΜ.

Από εκεί και πέρα θα έρθουν όλα μόνα τους. Και οι Κολοκοτρώνηδες και η επαφή και η συνεργασία σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Θα τα αναδείξει το ίδιο το κίνημα, το πατριωτικό μέτωπο, που θα ξαπλωθεί σαν το μελάνι στο στυπόχαρτο.

Οι Ιταλοί έχουν μια έκφραση που πάει περίπου έτσι: "Πρόσεχε γιατί θα γίνει ένα 48". Εννοούν το 1848 το οποίο ξεκίνησε με κάτι μικρο-επεισόδια στο Μιλάνο και πριν καν τελειώσει είχε φέρει τ' απάνω κάτω σε όλη την Ευρώπη. Ακόμα και η βασιλική οικογένεια της Αγγλίας είχε απομακρυνθεί προληπτικά από το Λονδίνο στη Σκωτία. Δεν είναι τυχαίο που εκείνη την ίδια χρονιά γράφτηκε το γνωστό Μανιφέστο. Και να σκεφτεί κανείς ότι τότε δεν υπήρχε... ίντερνετ ούτε κινητά!

Συνεπώς υπομονή, κουράγιο και κυρίως αξιοπρέπεια. Υπάρχουν παιδιά που οφείλουμε να προστατέψουμε, παραδόσεις να τιμήσουμε και αυτός ο τόπος που μας ανήκει. Πως είναι δυνατόν να τα απαρνηθούμε όλα αυτά, την επίπονη αλλά και γεμάτη χαρές καθημερινή μας ζωή φτιαγμένη από καλές παρέες και όμορφα τοπία, για χάρη μιας δράκας παρασίτων που με περισσό και πρόστυχο κυνισμό μας ζητάνε και τα ρέστα από ότι ήδη συνεχώς μας έκλεβαν μέχρι σήμερα;

Ανώνυμος είπε...

Για να κάμω έναν σοβαρό σχολιασμό , θα χρειαζόμουν εκτενή ανάλυση σε αρκετές σελίδες.Θαρρώ , πως κάποια ερωτήματα όμως , προδίδουν πιο συνοπτικά μια απάντηση στο μαίηλ.
-"τα αριστερά κόμματα των χωρών αυτών να συνασπιστούν μεταξύ τους" γράφει ο αναγνώστης σας. Όπως; Ποιο κόμμα στην Ευρώπη εκπροσωπεί και εκφράζει την εργατική τάξη και τις λαΪκές μάζες; Και με ποιο στρατηγικό στόχο; Και με ποιους πολιτικούς; Με αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί(όπως οι Κουβέλης, Τσίπρας στην Ελλάδα)και δηλώνουν πως λύσεις στα προβλήματα , θα βρεθούν δια της συμμετοχής ή διαπραγμάτευσης με τους κατεξοχήν εντολοδόχους και θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού;

-" Έναν αρχηγό περιμένουν. Έναν αρχηγό που να μην τους προδώσει. Έναν νέο Κολοκοτρώνη. Κι αν δεν είναι ντόπιος δεν πειράζει" γράφει επίσης ο αναγνώστης σας.
Δηλαδή έχει πραγματικά συνειδητοποιήσει ταξικά ο κόσμος των εργαζομένων τη θέση του , έχει συσπειρωθεί, ξέρει ποιος είναι ο αληθινός εχθρός,παρουσιάζεται ετοιμοπόλεμος και του λείπει μόνον ο ηγέτης;
Αλλά παρακάτω δίνει μόνος του την απάντηση ο αναγνώστης σας: Μιλά για "κοινωνική παραλυσία". Για παγωμάρα. "Περιμένω κι εγώ τον ηγέτη να κάνω κάτι".
Μήπως ο ηγέτης είστε εσείς, αγαπητέ αναγνώστη του ιστολογίου; Μήπως ο ηγέτης είναι ο καθένας μας; Μήπως ο κάθε αγρότης, εργάτης, άνεργος , δάσκαλος, αυτοαπασχολούμενος είναι ένας ηγέτης αυτού του τόπου;
Μήπως αντί να προσμένουμε τον Μεσσία ,είναι αποτελεσματικότερο να μαζευτούμε όλοι εμείς "οι ηγέτες", να κατακλύσουμε τους δρόμους, να καταλάβουμε αυτά που μας ανήκουν και να καθορίσουμε εμείς το μέλλον μας;
Ξέρετε , αν δεν υπήρχαν εξεγερμένοι δούλοι , δεν θα υπήρχε Σπαρτακος . Αν δεν υπήρχαν χιλιάδες αγωνιστές να θυσιαστούν , δεν θα υπήρχε Κολοκοτρώνης. Αν δεν υπήρχαν μπολσεβίκοι , δεν θα υπήρχε Λένιν.
Οι ηγέτες βγαίνουν από το λαό , γιατί εμπνέονται από αυτόν και σπρώχνονται από το λαό. Έναν λαό όμως συνειδητοποιημένο ταξικά, γνώστη της Ιστορίας , και έτοιμο να πολεμήσει.Τι από αυτά είναι η πλειονότητα των Ελλήνων σήμερα;

Η πλειονότης των Ελλήνων θεωρεί πως για την κρίση ευθύνονται κάποιοι πολιτικάντηδες και η κακή διαχείριση κι όχι πως είναι συστατικό του καπιταλισμού. Μήπως , λέω μήπως...θα πρέπει να αρχίσετε να μιλάτε στα παιδιά σας 'οχι για τον επερχόμενο Μεσσία-Ηγέτη , αλλά για το, πώς όλα όσα τους ανήκουν και τα εκμεταλλεύονται άλλοι, θα περάσουν στην εξουσία του λαού;

Συγνώμη για την έκταση του σχολίου
Αναγνώστρια εκπαιδευτικός



Ανώνυμος είπε...

Πρέπει να νηστέψουμε: αποχή από την τηλεόραση για 6 μήνες. Απόλυτη αποχή. Δύσκολο αλλά αν το πετύχεις θα δεις και τον "ηγέτη" που ζητείς. Μέσα σου πρώτιστα θα τον δεις.

Στο μεταξύ διαβάζεις και κανά βιβλίο που εξηγεί τι είναι η Ταξική Πάλη. Τι είναι το Κεφάλαιο, γιατί είναι αρπαχτικό και άπονο. Τι σημαίνει για σένα η μεγιστοποίηση του Κέρδους του Κεφγαλαιοκράτη. Τι είναι η υπερ-συσσώρευση και η καταστροφή του Κεφαλαίου.

Την γνώση την μοιραζόμαστε με την γυναίκα μας, με το παιδί μας. Και μετά με τον κυρ-Θανάση.

Α! και χώνεψε το: εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν.

ΑΧΠ (το προνόμιο του φτωχού)

gazarin είπε...

Το "γνωστό"μανιφέστο φίλε ανώνυμε(ευχαριστώ για την πάσσα) είναι το ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ και καλεί το προλεταριάτο να οργανωθεί σε τάξη, να ανατρέψει την αστική τάξη (αναμεσά τους και τους ιδιοχτήτες)και να καταχτήσει την πολιτική εξουσία..
Επίσης λέει, πως οι θεωρητικές θέσεις των κομμουνιστών δεν στηρίζονται καθόλου σε ιδέες, σε αρχές, που εφευρέθηκαν ή ανακαλύφθηκαν από τούτον ή εκείνον τον αναμορφωτή του κόσμου.
Οι θέσεις τους αποτελούν μονάχα τη γενική έκφραση πραγματικών σχέσεων της υπάρχουσας πάλης των τάξεων, της ιστορικής κίνησης που συντελείται μπρος στα μάτια μας… Η κατάργηση των ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ σχέσεων ιδιοκτησίας ΔΕΝ αποτελεί καθόλου ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του κομμουνισμού…
Φίλοι,αδέρφια,σύντροφοι,΄΄ο καπιταλισμός δεν αλλάζει μούτρα. Ανατρέπεται με την ταξική πάλη. Εκεί στους καταπέλτες των πλοίων, στα γιαπιά, στα εργοστάσια, στους δρόμους, η αντίσταση στον Ευρωμεσαίωνα..΄΄.
ας ξυπνήσουμε δεν υπάρχουν μεσσίες,αρχηγοί,θαύματοποιοι,οργανωθείτε στο ταξικό κίνημα,αντισταθείτε,αυτό που ζούμε είναι ταξικός πόλεμος,στη φωτιά ξεπετιούνται οι ηγέτες,εσύ…
Buenas dias

Ανώνυμος είπε...

Προς gazarin

Αυτά που γράφεις είναι σωστά. Δεν τα βλέπω να αντιτίθενται με αυτά που έγραψα πιο πάνω.

Το θέμα είναι ότι στον κομμουνισμό δεν περνάς κατευθείαν από την φεουδαρχία. Και αυτοί εκεί μας πάνε πάλι, στην φεουδαρχία. Αυτό δεν είναι η βαρβαρότητα; Η απώλεια των όποιων αστικών δικαιωμάτων του πολίτη μεταξύ των οποίων και η ατομική ιδιοκτησία;

Όσον αφορά στους ηγέτες, αυτοί αναδεικνύονται πάντα, θέλουμε δεν θέλουμε. Τους γεννάει ο αγώνας. Τι ήταν ο Λένιν; Άλλο όμως αυτό και άλλο ο ηγέτης πατερούλης που χωρίς αυτόν χαθήκαμε. Φυσικά και σήμερα πρέπει να δρούμε συλλογικά χωρίς πατερναλιστικές μορφές "σωτήρων". Αλλά όπως και να το κάνεις κάποιοι άνθρωποι ξεχωρίζουν. Το θέμα είναι να είναι τέτοια η ωριμότητα του κινήματος ώστε να βάζουν τις ικανότητες τους στην υπηρεσία του χωρίς να διεκδικούν την απόλυτη εκπροσώπηση του.

Τέλος το "γνωστό" Μανιφέστο από το οποίο πήρες πάσα φυσικά και είναι το κομμουνιστικό. Ίσα ίσα η αναφορά σε αυτό απλά σαν "Μανιφέστο" υποδηλώνει την πασίγνωστη αξία του. Καθόλου δεν το υποτιμά. Και σημειώνει την επαναστατική περίοδο η οποία το γέννησε.

Αν διαβάσεις τα 10 μέτρα που αναφέρονται στο Μανιφέστο σαν τα πιο κατάλληλα "στις πιο προηγμένες κοινωνίες" θα διαπιστώσεις ότι μερικά από αυτά ήταν σε ισχύ μέχρι πρότινος και σε μας, ας μην είχαμε κομμουνισμό. Και τώρα καταργούνται.

Ανώνυμος είπε...

Να ενημερώσουμε πρώτα τον ανανγνώστη σας, πως κόμμα πανευρωπαϊκό αριστερό (ΚΕΑ) υπάρχει ήδη προκειμένου να ψάξει λίγο αυτή η θολούρα αριστερότητας με ποιανού το μέρος είναι τελικά;
Μια λύση έχουν η εργατιά, οι εργαζόμενοι οι αγρότες οι μικρομεσσαίοι επαγγελματοβιοτέχνες, η λαϊκή οικογένεια: Οικονομία σχεδιασμένη για να καλύπτει τις ανάγκες τους!
Καμία ανάγκη σωτήρων, μοιρολατρίας και υποταγής σαν αυτή που περιγράφει!Καμιά θλίψη! Η οργή του να πάρει προοπτική, να έχει στόχο την κατάργηση αυτού του συστήματος.Το θέμα πια δεν είναι αν κρατήσει το μαγαζί, το εργαστήρι του τη δουλίτσα του ή αν θα πληρωθεί το έναντι απ το μισθό που του χρωστάνε. Το θέμα είναι πως δεν έχει άλλη διέξοδο να επιβιώσει αυτός κι η οικογένεια του.

rednready2

TRASH είπε...

Να βάλω και εγώ ένα πολύ μικρό λιθαράκι στην κουβέντα, παρότι θα μπορούσε με αφορμή το συγκεκριμένο μέηλ να γραφτεί, όχι άρθρο αλλά βοβλίο!
-Το ένα ζήτημα που θέλω να θέσω είναι πως δεν υπάρχουν "οικονομικοί κατακτητές", αλλά απλά κυρίαρχη κοινωνική τάξη, και αυτή είναι η αστική εφόσον ζούμε στον καπιταλισμό. Μετά από αυτό να θυμηθούμε και τον θείο Κάρολο που μας έμαθε πως μας έμαθε πως και η πλέον φολελεύθερη αστική δημοκρατία δεν είναι παρά δικτατορία της αστικής τάξης.
Τώρα για το ζήτημα του "πανευρωπαϊκού συντονισμού", κάτι τέτοιο δεν νομίζω πως έχει βάση υλική πέραν της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών, γιατί οι βαθμοί ανάπτυξης της κάθε χώρας είναι διαφορετικοί, οπότε και διαφορετικές είναι και οι υλικές πραγματικότητες των κατοίκων τους.
Κατά συνέπεια οι αντιδράσεις, ακόμη και οι επαναστάσεις, δεν μπορεί να λάβουν χώρα σε εθνικό, κατά πρώτο λόγο, επίπεδο.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό, νομίζω πως χρήσιμο θα ήταν να ρίξουμε μία ματιά στην Λενινιστική έννοια της "ανισόμετρης ανάπτυξης" που περιληπτικά περιγράφεται εδώ:

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=743499&publDate=2001-04-14%2000:00:00.0

gazarin είπε...

Αγαπητέ "πασαδόρε"δεν αμφισβητώ τις προθέσεις σου,επειδή όμως υπάρχει μια "θολούρα" π.χ.λές στενό κύκλο,λέω ταξικό κίνημα.Λές κλέφτες-δοσίλογοι,λέω καπιταλισμός κ.λ.
Επίσης η θέση 4τσουβάλι...απαράδεχτη,το θέμα είναι οτι:
Το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» τελειώνει με το φλογερό κάλεσμα των εργατών όλων των χωρών στον αγώνα για το γκρέμισμα του καπιταλισμού και για τη νίκη του κομμουνισμού:
«Οι κυρίαρχες τάξεις ας τρέμουν μπροστά στην κομμουνιστική επανάσταση! Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο εκτός από τις αλυσίδες τους. Αλλά θα κερδίσουν τον κόσμο ολόκληρο».

«ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ».

Ανώνυμος είπε...

Στενός κύκλος = δυνατότητα άμεσης παρέμβασης, για καθαρά πρακτικούς δηλαδή λόγους. Δεν υπονοώ τίποτε άλλο.

κλέφτες - δωσίλογοι = έννοιες σαφέστατες στα αυτιά του κόσμου, ο καπιταλισμός μπορεί να είναι η σωστή θεωρητική περιγραφή αλλά στον κόσμο (δυστυχώς) ακούγεται συχνά σαν σλόγκαν. Αν είχαμε περιθώρια να το συζητούσαμε (είχαμε κάποιες 10ετίες τώρα μας τέλειωσαν), τώρα θα μας πάρουν και τα σώβρακα, βιαζόμαστε. Ούτε το ΕΑΜ στην ανάλογη περίπτωση έβαλε καπιταλιστικό θέμα.

Όσον αφορά το 4ο θέμα και το τσουβάλι που λες, θα μας κρίνει η ιστορία. Να δούμε τι θα κάνουμε όταν θα αρχίσουν να λειτουργούν οι ΕΟΖ και θα χρειάζομαι διαβατήριο να πάω στη Θράκη. Θα καθόμαστε ακόμα στο κοινοβούλιο να παίζουμε δημοκρατικό θέατρο;

φιλικά - πασαδόρος

gazarin είπε...

«ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ».

Ανώνυμος είπε...

Εκτιμώ τις σταθερές απόψεις!

Πασαδόρος