Νενικήκαμεν!

Είναι λογικό να χάνεις -κατά κάποιον τρόπο- την πρέπουσα επαφή με τη πραγματικότητα όταν βρίσκεσαι σε διακοπές. Κάτι που βλέπεις την τηλεόραση κλειστή κι αντί να την ανοίξεις πας μια βόλτα στην παραλία, κάτι που δεν σου κάνει καρδιά να πιάσεις εφημερίδα στα χέρια σου και κάτι που ακούς πολιτική συζήτηση και βγάζεις άφθες...ε, όπως και να το κάνουμε, μένεις πίσω από τα γεγονότα. Γεγονότα που δεν καταλαβαίνουν το βάθος τής ανδρεϊκής ρήσης για τα περιώνυμα "μπάνια του λαού" και εξακολουθούν να παραμένουν συνταρακτικά ακόμη και μεσούντος τού Αυγούστου.

Έτσι κι εγώ, λοιπόν, έχασα τις εντυπωσιακές λεπτομέρειες γύρω από το τεράστιας σημασίας ταξίδι του πρωθυπουργού μας στο εξωτερικό, κατά το οποίο (όπως πληροφορήθηκα με μεγάλη καθυστέρηση) πραγματοποίησε υψίστης βαρύτητος συναντήσεις με τα μεγάλα ευρωπαϊκά πολιτικά κεφάλια, αναβαθμίζοντας το -ταλαιπωρημένο κατά τα τελευταία χρόνια- όνομα της χώρας μας.

Τελικά, ήταν να μην αρχίσει ο Αντώνης να παίρνει σβάρνα τα στενά και τις ρούγες ανά τας Ευρώπας και ανά την υφήλιον. Άπαξ και άρχισε, βαράτε βιολιτζήδες και βαστάτε τούρκοι τ' άρματα! Παλιά καραβάνα στις περατζάδες ο Αντώνης. Από τόσο δα νιάνιαρο το 'μαθε το παιχνίδι. Από τότε, δηλαδή, που ο Μητσοτάκουλας του 'δωσε για να παίζει, αντί για κουδουνίστρα, το υπουργείο εξωτερικών.

Μπορεί να 'χουν περάσει κοντά δυο ντουζίνες χρόνια από τότε αλλά μη μου πείτε ότι δεν θυμάστε εκείνη την ωραία εποχή, τότε που ο Αντώνης σεργιάναγε στα Βαλκάνια και κατάφερε τόσα ωραία πράγματα! Άνοιξε τα σύνορα με την Αλβανία και πλημμύρισε η χώρα με φτηνά εργατικά χέρια, έκανε τα αδύνατα δυνατά για να γίνουμε κώλος με τους ομόδοξούς μας σέρβους, χαϊδολόγησε τον Ρουγκόβα και τον Γκλιγκόροφ αρκετά για να γίνει μπάχαλο με το αν η Μακεδονία είναι μία ή πολλές και πόσες απ' αυτές είναι ελληνικές κλπ κλπ. Με δυο λόγια, τα έκανε τόσο σκατά ώστε αναγκάστηκε ο Μητσοτάκουλας να του πάρει το υπουργείο (απίστευτο;) και να μη του δώσει ούτε την κουδουνίστρα που λέγαμε.

Θες με το έτσι, όμως, θες με το γιουβέτσι, την έμαθε την δουλειά ο Αντώνης. Έπιασε τόπο η πρακτική στο μαγαζί τού Μητσοτάκουλα. Βέβαια, είχε μια ατυχία το παλληκάρι, όταν είπε να κάνει δική του δουλειά και το ψιλικατζίδικο που άνοιξε δεν περπάτησε, έστω κι αν την ταμπέλλα την είχε επιμεληθεί προσωπικά ο ίδιος ο Ελύτης (βλέπετε, ο έλληνας δεν καταλαβαίνει από κουλτούρα). Αλλά ο Αντώνης δεν το έβαλε κάτω και περίμενε υπομονετικά την μεγάλη ευκαιρία. Διότι, η πολιτική είναι σαν την πρέφα: θέλει υπομονή, αλλοιώς πας ψηλά την κόντρα, τα βρίσκεις μπαστούνια και την κάνεις από κούπες, σόλο στα εφτά και πάπαλα τα καπίκια. Εξ ου και το γνωστό λαϊκό τσιτάτο: "η πρέφα θέλει υπομονή και το μουνί κυνήγι".

Έτσι, λοιπόν, τώρα που ο Αντώνης βρήκε την ευκαιρία κι έγινε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος στο πολυκατάστημα "Η Ελλάς Ε.Π.Ε.", έφτασε η ώρα να αξιοποιήσει τις γνώσεις και την εμπειρία του. Και, φυσικά, Ολάντ και Μέρκελ υποχρεώθηκαν να σταθούν κλαρίνο μπροστά του και να αφήσουν στην μπάντα τους ψευτοτσαμπουκάδες στους οποίους είχαν συνηθίσει με τον καλόβολο τον Γιωργάκη. Ειδικά η φράου Αγγέλω αναγκάστηκε να καταπιεί την γλώσσα της και να υποκύψει στο μεγαλείο τού Αντώνη, ξεστομίζοντας μια φράση που έκανε όλους τους έλληνες περήφανους: "κάντε όσα είπαμε κι εδώ είμαστε εμείς"!!! Έμπαινε Αντώνη! Ούτε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ δεν είχε υποχρεώσει τους γερμανούς σε τόσο ντροπιαστική ήττα! Νενικήκαμεν, επί τέλους!

Κλείνω τούτο σημείωμα, παραφράζοντας τον μεγάλο (κι αξέχαστο) Βασίλη Ραφαηλίδη. Δεν αποτελεί έκπληξη το ότι τούτος ο τόπος έκανε πρωθυπουργούς τον Κωστάκη, τον Γιωργάκη και τον Αντωνάκη. Έκπληξη αποτελεί το ότι δεν έκανε τον Γκοτζαμάνη υπουργό συγκοινωνιών...