Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

13 Ιουλίου 2012

Οι επιδειξίες της εξουσίας

Δεν πρόλαβα καλά-καλά να διαφωνήσω με τον ισχυρισμό ότι εν μέσω κρίσης πωλούνται όλο και περισσότερα αυτοκίνητα κι ήρθε να με επιβεβαιώσει η τρέχουσα ειδησεογραφία, σύμφωνα με την οποία ο όμιλος Πεζώ-Σιτροέν απολύει 8.000 εργαζομένους από τρία εργοστάσια, εκ των οποίων κλείνει τελείως το ένα. Βέβαια, οι εργαζόμενοι ισχυρίζονται ότι ο όμιλος προγραμματίζει μεταφορά τής παραγωγής του σε χώρες με φτηνότερα εργατικά χέρια αλλά ποιός παίρνει στα σοβαρά την άποψη κάποιων που είναι τόσο ηλίθιοι ώστε πριν κανα-δυο μήνες ψήφισαν Ολάντ επειδή πίστεψαν ότι επί προεδρίας του θα δουν καλύτερες μέρες;

Πάντως η αλήθεια είναι ότι ο Ολάντ και η κυβέρνησή του "αγανάκτησαν" με την απόφαση του κολοσσού και καταδίκασαν την επιλογή των απολύσεων. Άμα έχεις σοσιαλιστή πρόεδρο, ε; Αλλά κάτι τέτοια μας τα 'χουν πει κι άλλοι σοσιαλιστές, εγχώριοι. Μπας κι έχουμε ξεχάσει τον αλήστου μνήμης υπουργό-εγκέφαλο Παπακωνσταντίνου ο οποίος έβλεπε να "ρηχαίνει η κρίση" (ακόμη αναρωτιέμαι πού το 'βλεπε, ο πούστης!); Ή, μήπως, ξεχνιέται ο "πόνος ψυχής" με τον οποίο ο πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς (σημ.: οι ντόπιοι τού ΠαΣοΚ τον ξεφορτώθηκαν, οι ξένοι δεν μπορούν να τον ξεφορτωθούν με τίποτε) μας πέταγε κατακέφαλα το ένα μέτρο μετά το άλλο; Με τα λόγια όλοι μάς συμπονούν, αλλά στην κραυγή "πεινάμε" μάς απαντούν "κουνιώνται".

Από την άλλη πάλι, ο θενιόρ Ραχόι δεν είναι σοσιαλιστής και ως εκ τούτου είναι πιο ειλικρινής. Τί είπε ο γίγαντας στους ισπανούς που τον άκουγαν ζαλισμένοι από τις κατακεφαλιές; "Είχα πει ότι θα μειώσω τους φόρους και τώρα τους αυξάνω, αλλά οι συνθήκες έχουν αλλάξει και πρέπει να προσαρμοστώ σε αυτές". Βέβαια, το δεύτερο μισό τής φράσης του θα μπορούσε να ήταν "αλλά σας έδειξα τ' αρχίδια μου", όμως ένας θοβαρόθ πρωθυπουργόθ δεν μιλάει ποτέ με τέτοιον τρόπο. Ειδικά, μάλιστα, από την στιγμή που παίρνει τέτοια μέτρα ΧΩΡΙΣ να έχει υπογράψει μνημόνιο (προς τέρψιν και αγαλλίασιν των συριζαίων)!

Τώρα, βέβαια, θα αναρωτιέστε πόσο άλλαξαν αυτές οι γαμημένες οι συνθήκες μέσα σε 200 μέρες (ο Ραχόι έγινε πρωθυπουργός στις 21/12/2011) και πόση πολιτική στραβομάρα πρέπει να έχει κάποιος για να μη μπορεί να δει 200 μέρες μπροστά αυτά που έβλεπε ο Μαρξ 150 χρόνια πριν. Έχετε δίκιο. Ο Ραχόι ήξερε από την αρχή ότι όχι μόνο δεν επρόκειτο ποτέ να μειώσει οποιονδήποτε φόρο αλλ' αντιθέτως θα επέβαλλε σκληρή λιτότητα. Το ήξερε αλλά έπρεπε και να εκλεγεί κιόλας. Πώς να εκλεγεί δίχως να τάξει κάτι καλό; Ο μπουχέσας που κατέβηκε στις εκλογές τού 2009 προαναγγέλοντας μαύρες μέρες, πέρασε στα αζήτητα της Ιστορίας. Οπότε σού λέει ο θενιόρ "κάτσε να βγω πρώτα πρωθυπουργός και μετά τους δείχνω τ' αρχίδια μου".

Ξέρω ότι όλοι κατηγορούν τον θενιόρ Ραχόι γι' αυτό που τόλμησε να ξεστομίσει αλλά, μεταξύ μας, δεν δεν έγινε τώρα στα γεράματα επιδειξίας ο ισπανός πρωθυπουργός. Πρέπει να το 'χε από τα νιάτα του αυτό το χούι. Το λάθος, συνεπώς, βαρύνει όλους εκείνους που τον έστειλαν με την ψήφο τους να κυβερνήσει. Διότι όταν ζεις σε μια χώρα όπου η ανεργία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και πιστεύεις ότι οι λογής-λογής Ραχόιδες θα λύσουν τα προβλήματά σου, είσαι άξιος της μοίρας σου. Κι όταν, ενώ βλέπεις να καταρρέουν όλα τα δικαιώματά σου ως εργαζόμενου, ασφαλισμένου, συνταξιούχου, φοιτητή, μητέρας κλπ, εσύ εναποθέτεις τις ελπίδες σου για ένα καλύτερο αύριο στα χέρια ενός εγνωσμένα και αποδεδειγμένα αποτυχημένου και ανίκανου σαν τον Αντωνάκη (τον εγγονό τής Πηνελόπης, ντε!), είσαι κι εσύ άξιος της μοίρας σου.

Συνελόντι ειπείν, σύντροφοι και φίλοι, ας κοιτάξουμε κι εμείς οι ψηφοφόροι τα μούτρα μας στον καθρέφτη. Κανένας Αντώνης, κανένας Ολάντ και κανένας Ραχόι δεν πήρε την εξουσία με τα τανκς. Όλοι οι επιδειξίες τής εξουσίας είναι νομιμοποιημένοι με την ψήφο μας. Συνεννοηθήκαμε;

4 σχόλια:

spiral architect είπε...

Αγρίεψες και να προσέχεις!
Κυκλοφορούν "αριστερές στρουθοκάμηλοι" και χαζά μωρά που δεν "μαδούν μαργαρίτες" γιατί είναι αριστερά.
(τα μωρά)

Μια φυσαρμόνικα ακούγεται ...

ακυβέρνητος είπε...

Συγνώμη που θα διαφωνήσω, αλλά μάλλον δεν θυμάσαι καλά.

Ο ακαταλληλότερος όλων των εποχών κατέβηκε στις εκλογές το 2009, λέγοντας πως τον εξώθησε η αντιπολιτευτική πολιτική του Πασόκ. Από πότε μια κυβέρνηση σέρνεται σε εκλογές πριν την ώρα τους επειδή το ζητάει η αντιπολίτευση, δεν το’χω καταλάβει. Ζήτησε δε πίστωση χρόνου από τον ελληνικό λαό για να μπορέσει να εφαρμόσει το μεταρρυθμιστικό του, όπως έλεγε, πρόγραμμα για τα επόμενα 2 χρόνια.

Δεδομένο πρώτο: Οι εκλογές είχαν γίνει το Σεπτέμβριο του 2007, συνεπώς είχε ακόμη μπροστά του, ούτως ή άλλως, μια 2ετία να κυβερνήσει. Πως είναι δυνατόν να υπολείπεται μια 2ετία στη κυβερνητική σου θητεία και να κατέρχεσαι σε εκλογές ζητώντας από τον ελληνικό λαό να σου δώσει ακόμη δυο χρόνια διακυβέρνησης; Κατάλαβες τίποτα; Γιατί εγώ όχι!

Δεδομένο δεύτερο: Ένα χρόνο πριν (Δ.Ε.Θ 2008) μας είχε ανακοινώσει πως «η ελληνική οικονομία είναι θωρακισμένη» και πως δεν κινδυνεύει από τη διεθνή κρίση. Ή άσχετος ήταν, ή ψεύτης ή και τα δύο. Αν έβλεπε ή είχε διαγνώσει τον κίνδυνο και δεν έκανε τίποτα είναι πουλημένο κάθαρμα. Αν ζούσε στο κόσμο του, συνεχίζοντας στο γνωστό του μοτίβο με τις ΜΚΟ, τις προσλήψεις και τα βολέματα ημετέρων, τότε είναι επικίνδυνος. Διάλεξε όμως, έλεγε …αλήθεια, ή ήταν απλά χοντρο…μπιπ!

Δεδομένο τρίτο: Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009, δυό μόλις ημέρες πριν τις εκλογές δηλαδή, ο Παπαθανασίου έστειλε στη Eurostat τα γνωστά του Greek statistics όπου εμφάνιζε το έλλειμμα στο 2,9% του ΑΕΠ με …τάση μείωσης (!). Ακόμη κι αν το μαγείρεψε ο ΓΑΠ για να το φτάσει στο 15,5% και να μας βάλει στα μνημόνια, αποκλείεται να το μαγείρεψε τόσο πολύ. Δε νομίζεις;

Έχεις καμιά αμφιβολία ότι η δική του εγκληματική πολιτική είναι που μας οδήγησε εδώ; Ξέρω ότι ψάχνεις τα στοιχεία. Δες λοιπόν που βρισκόταν το χρέος που παρέλαβε και που το έφτασε με ΜΗΔΕΝΙΚΟ έργο. Παρέλαβε 148 δις. χρέος και το πήγε 295! Το διπλασίασε σε μόλις 5,5 χρόνια!!!
Όχι και να σεβαστούμε τον ακαταλληλότερο. Το ότι ο κόσμος σήμερα δυστυχεί, κατά το σημαντικότερο μέρος οφείλεται σε αυτόν.

Άσχετο: Η εκλογή Ολάντ επίσπευσε τις απολύσεις στη Σιτροέν; Η εκλογή Σαρκοζί θα τις ματαίωνε; Νομίζω πως στο προχθεσινό σου άρθρο που έκανες λόγο για υπερπληθώρα απούλητων αυτοκινήτων, δίνει την απάντηση.

teddygr είπε...

Πέτρο,

αν υποψιαστώ ότι από το κείμενό μου προκύπτει πως πρέπει να σεβαστούμε τον μπουχέσα, δεν θα ξαναγράψω ποτέ στην ζωή μου! Ήμαρτον, βρε αδερφέ!

Από την άλλη πάλι, ένας "ακαταλληλότερος" δεν μπορεί να διπλασιάσει κανένα χρέος μέσα σε 5,5 χρόνια, όσο κι αν (δεν) προσπαθήσει, όσο άχρηστος κι αν είναι. Δεν νομίζεις ότι έβαλαν κι άλλοι το χεράκι τους σ' αυτό; Π.χ. ο κινέζος με τις ελιές τα έκανε όλα καλά; Ή οι ολυμπιακοί τής Γιάννας είναι άσχετοι με το φέσι;

Όσο για τον Ολάντ, μη παρεξηγείς τα λόγια μου. Ποτέ δεν θα έμπαινα στο "τριπάκι" να συγκρίνω Ολάντ και Σαρκοζύ, όπως δεν συγκρίνω π.χ. Βενιζέλο και Σαμαρά. Χέστηκα για τα πρόσωπα. Ποτέ δεν πίστεψα σε "μεσσίες" και "χαρισματικούς". Σημασία έχουν οι πολιτικές επιλογές και το σύστημα.

Sparrow είπε...

Δυστυχώς η πλειονότητα του κόσμου πιστεύει ότι ένα πρόσωπο μπορεί να κάνει τη διαφορά. Η νομοτελειακή εξέλιξη των συστημάτων και των κοινωνιών, τους είναι άγνωστη. Γι' αυτό εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε όποιον κι ό,τι λάμπει σα σύγχρονοι αφρικανοί ιθαγενείς.
ΥΓ. Το s στα ισπανικά δεν προφέρεται ποτέ ως θ. (πχ señor-σενιόρ). Μόνο τα ce, ci καθώς και τo γράμμα z προφέρονται θήτα. (πχ. Cervantes, Céuta, Zaragoza, zapatos, azul, lapiz - Θερβάντες, Θέουτα, Θαραγόθα κλπ). Η προφορά ως θήτα παίζει μόνο στα καστιλιάνικα (πρωτευουσιάνικα, επίσημη γλώσσα) κι όχι στα λατινοαμερικάνικα ή τα καταλωνικά.