Αλήθεια, θυμόσαστε εκείνη την αποστροφή του Πάγκαλου, πως το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα του λαού; Αν δεν το θυμόσαστε, ας αναμοχλεύσω την μνήμη σας, επαναλαμβάνοντας τον τρόπο με τον οποίο ο σημερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης "απέδειξε" την ορθότητα του ισχυρισμού του. Είχε πει, λοιπόν: "Η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ έχει την πλειοψηφία και στην ΑΔΕΔΥ και στην ΓΣΕΕ και στην ΠΑΣΕΓΕΣ. Συνεπώς, η πλειοψηφία και των δημοσίων υπαλλήλων και των ιδιωτικών υπαλλήλων και των αγροτών είναι ΠΑΣΟΚ"(!)
Δεν θα επιχειρήσω να παραβιάσω ανοιχτές πόρτες σχολιάζοντας την παπαριά του Πάγκαλου. Επειδή, όμως, σαλτάρω κάθε φορά που οι αργυρώνητοι εκπρόσωποι των παραπάνω συνομοσπονδιών διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, κοπτόμενοι δήθεν για τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων που -υποτίθεται πως- εκπροσωπούν, ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή. Έτσι, για να δούμε πώς αυτή η καραγκιοζαρία των κυβερνοσυνδικαλιστών "αντιτάχθηκε" σε κάποιες αντιλαϊκές κυβερνητικές επιλογές.
Πρώτα-πρώτα, ας θυμηθούμε τα γέλια που κάνουμε όποτε συναντούνται οι "κοινωνικοί εταίροι" για να συμφωνήσουν στο ζήτημα της αναπροσαρμογής των μισθών. Δηλαδή, κάθονται στο ίδιο τραπέζι οι κυβερνοσυνδικαλιστές με τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες, διότι αυτοί είναι οι "κοινωνικοί εταίροι". Με άλλα λόγια, η θεια μου η Μαριγούλα που εργάζεται ως καθαρίστρια σε κάποιο υποκατάστημα της Τραπέζης Πειραιώς, εκπροσωπούμενη από τον Παναγόπουλο αναδεικνύεται σε εταίρο (ή, μήπως, εταίρα;) του Σάλλα. Ω, ρε μεγαλεία η θεια-Μαριγούλα!
Βέβαια, να ξεκαθαρίσουμε ότι, όταν μιλάμε για "αναπροσαρμογή" των μισθών, οι "κοινωνικοί εταίροι" εννοούν πάντοτε την τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών. Ποτέ οι "κοινωνικοί εταίροι" δεν συζητούν για αναπροσαρμογή στην διανομή του πλούτου, έτσι; Δηλαδή, για να το πω με απλά λόγια, οι εκπρόσωποι των λαϊκών στρωμάτων δεν διεκδικούν ποτέ για λογαριασμό των λαϊκών στρωμάτων, που -υποτίθεται πως- εκπροσωπούν, μερίδιο από την αύξηση του πλούτου, ο οποίος παρήχθη χάρη στην εργασία αυτών των λαϊκών στρωμάτων.
Κι αν τα παραπάνω ακούγονται είτε πολύ δυσνόητα είτε πολύ "κομμουνιστικά", ας δώσω ένα παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι, σε μια χρονιά με πληθωρισμό 2%, το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (δηλαδή, ο παραγόμενος εθνικός πλούτος) αυξάνεται κατά 3%. Τι νομίζετε ότι θα συζητήσουν οι "κοινωνικοί εταίροι"; Μπράβο, το βρήκατε! Σιγά μη κάτσουν να μοιράσουν το 3% στον λαουτζίκο. Ο λαουτζίκος δουλεύει για να παράγει πλούτο, όχι για να τον καρπούται. Βέβαια, τώρα που βρισκόμαστε σε περίοδο ύφεσης, έρχονται όλα τα λαμόγια (εντός και εκτός κυβέρνησης) να "εξορθολογικοποιήσουν" (πού την βρήκαν αυτήν την ανύπαρκτη λέξη, ρε γαμώτο;) προς τα κάτω το επίπεδο των αμοιβών. Αλλά για "εξορθολογικοποίηση" σε περιόδους ανάπτυξης, ούτε κουβέντα.
Μήπως, όμως, κι αυτή η τιμαριθμική αναπροσαρμογή γίνεται σωστά; Αμ, πώς! Βάλε εκπροσώπους τον Παναγόπουλο, τον Παπασπύρου και τον Καραμίχα και...την πέτυχες! Αυτοί "πετυχαίνουν" αυξήσεις 77 λεπτών στο μεροκάματο και αισθάνονται πανευτυχείς. Να θυμηθούμε την "επιτυχία" τους πριν δυο χρόνια, όταν συμφώνησαν ότι οι εργαζόμενοι δεν θα πάρουν καμμία αύξηση για το 2010 και για το πρώτο εξάμηνο του 2011, ενώ από την 1η Ιουλίου 2011 θα έπαιρναν αύξηση ίση με το ποσοστό του μέσου ευρωπαϊκού πληθωρισμού. Δηλαδή, "πέτυχαν" 1,6% αύξηση μετά από ενάμιση χρόνο. Και πανηγύριζαν, ρε γαμώ τον σοσιαλισμό μου μέσα! Πανηγύριζαν επειδή έδεσαν την αύξηση πάνω στον μέσο ευρωπαϊκό πληθωρισμό. Αυτούς τους γαμημένους τους μισθούς γιατί δεν μπορούν να τους δέσουν πάνω στον μέσο ευρωπαϊκό μισθό; Έλα ντε.
Λαϊκίζω και το ξέρω. Δεν είναι δα και μεγάλο κατόρθωμα να πεις μπινέ τον μπινέ. Αλλά βρισκόμαστε ακόμα στον πρόλογο. Ο ρόλος των κυβερνοσυνδικαλιστών είναι πολύ πιο σκοτεινός και πολύ πιο επικίνδυνος. Στα επόμενα σημειώματα θα δούμε πώς αποδείχθηκαν εξαιρετικοί συμπαίκτες της κυβέρνησης στο ξεπούλημα των δημόσιων κολοσσών που ακούνε στο όνομα ΟΤΕ και ΔΕΗ. Υπομονή ως αύριο.
Δεν θα επιχειρήσω να παραβιάσω ανοιχτές πόρτες σχολιάζοντας την παπαριά του Πάγκαλου. Επειδή, όμως, σαλτάρω κάθε φορά που οι αργυρώνητοι εκπρόσωποι των παραπάνω συνομοσπονδιών διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, κοπτόμενοι δήθεν για τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων που -υποτίθεται πως- εκπροσωπούν, ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή. Έτσι, για να δούμε πώς αυτή η καραγκιοζαρία των κυβερνοσυνδικαλιστών "αντιτάχθηκε" σε κάποιες αντιλαϊκές κυβερνητικές επιλογές.
Πρώτα-πρώτα, ας θυμηθούμε τα γέλια που κάνουμε όποτε συναντούνται οι "κοινωνικοί εταίροι" για να συμφωνήσουν στο ζήτημα της αναπροσαρμογής των μισθών. Δηλαδή, κάθονται στο ίδιο τραπέζι οι κυβερνοσυνδικαλιστές με τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες, διότι αυτοί είναι οι "κοινωνικοί εταίροι". Με άλλα λόγια, η θεια μου η Μαριγούλα που εργάζεται ως καθαρίστρια σε κάποιο υποκατάστημα της Τραπέζης Πειραιώς, εκπροσωπούμενη από τον Παναγόπουλο αναδεικνύεται σε εταίρο (ή, μήπως, εταίρα;) του Σάλλα. Ω, ρε μεγαλεία η θεια-Μαριγούλα!
Βέβαια, να ξεκαθαρίσουμε ότι, όταν μιλάμε για "αναπροσαρμογή" των μισθών, οι "κοινωνικοί εταίροι" εννοούν πάντοτε την τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών. Ποτέ οι "κοινωνικοί εταίροι" δεν συζητούν για αναπροσαρμογή στην διανομή του πλούτου, έτσι; Δηλαδή, για να το πω με απλά λόγια, οι εκπρόσωποι των λαϊκών στρωμάτων δεν διεκδικούν ποτέ για λογαριασμό των λαϊκών στρωμάτων, που -υποτίθεται πως- εκπροσωπούν, μερίδιο από την αύξηση του πλούτου, ο οποίος παρήχθη χάρη στην εργασία αυτών των λαϊκών στρωμάτων.
Κι αν τα παραπάνω ακούγονται είτε πολύ δυσνόητα είτε πολύ "κομμουνιστικά", ας δώσω ένα παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι, σε μια χρονιά με πληθωρισμό 2%, το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (δηλαδή, ο παραγόμενος εθνικός πλούτος) αυξάνεται κατά 3%. Τι νομίζετε ότι θα συζητήσουν οι "κοινωνικοί εταίροι"; Μπράβο, το βρήκατε! Σιγά μη κάτσουν να μοιράσουν το 3% στον λαουτζίκο. Ο λαουτζίκος δουλεύει για να παράγει πλούτο, όχι για να τον καρπούται. Βέβαια, τώρα που βρισκόμαστε σε περίοδο ύφεσης, έρχονται όλα τα λαμόγια (εντός και εκτός κυβέρνησης) να "εξορθολογικοποιήσουν" (πού την βρήκαν αυτήν την ανύπαρκτη λέξη, ρε γαμώτο;) προς τα κάτω το επίπεδο των αμοιβών. Αλλά για "εξορθολογικοποίηση" σε περιόδους ανάπτυξης, ούτε κουβέντα.
Μήπως, όμως, κι αυτή η τιμαριθμική αναπροσαρμογή γίνεται σωστά; Αμ, πώς! Βάλε εκπροσώπους τον Παναγόπουλο, τον Παπασπύρου και τον Καραμίχα και...την πέτυχες! Αυτοί "πετυχαίνουν" αυξήσεις 77 λεπτών στο μεροκάματο και αισθάνονται πανευτυχείς. Να θυμηθούμε την "επιτυχία" τους πριν δυο χρόνια, όταν συμφώνησαν ότι οι εργαζόμενοι δεν θα πάρουν καμμία αύξηση για το 2010 και για το πρώτο εξάμηνο του 2011, ενώ από την 1η Ιουλίου 2011 θα έπαιρναν αύξηση ίση με το ποσοστό του μέσου ευρωπαϊκού πληθωρισμού. Δηλαδή, "πέτυχαν" 1,6% αύξηση μετά από ενάμιση χρόνο. Και πανηγύριζαν, ρε γαμώ τον σοσιαλισμό μου μέσα! Πανηγύριζαν επειδή έδεσαν την αύξηση πάνω στον μέσο ευρωπαϊκό πληθωρισμό. Αυτούς τους γαμημένους τους μισθούς γιατί δεν μπορούν να τους δέσουν πάνω στον μέσο ευρωπαϊκό μισθό; Έλα ντε.
Λαϊκίζω και το ξέρω. Δεν είναι δα και μεγάλο κατόρθωμα να πεις μπινέ τον μπινέ. Αλλά βρισκόμαστε ακόμα στον πρόλογο. Ο ρόλος των κυβερνοσυνδικαλιστών είναι πολύ πιο σκοτεινός και πολύ πιο επικίνδυνος. Στα επόμενα σημειώματα θα δούμε πώς αποδείχθηκαν εξαιρετικοί συμπαίκτες της κυβέρνησης στο ξεπούλημα των δημόσιων κολοσσών που ακούνε στο όνομα ΟΤΕ και ΔΕΗ. Υπομονή ως αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου