Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

15 Μαΐου 2011

"Η αναλαμπή της αριστεράς"

Ο Γιάννης Παπαδημητρίου γεννήθηκε πριν 99 χρόνια στο Υψηλό Χωριό της Δωρίδας (Φωκίδα) και είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή βουλευτής της πάλαι ποτέ μεγάλης ΕΔΑ, αφού πρωτοεκλέχτηκε βουλευτής το 1956. Επειδή πάντοτε ήταν αυτό που λέμε "μπροστάρης", δεν δίσταζε να ρισκάρει την σωματική του ακεραιότητα ή και την ζωή του. Όταν, το 1956, το κόμμα θεώρησε ότι θα μπορούσε να βοηθήσει τον αγώνα βάζοντας υποψηφιότητα για βουλευτής στην...Καβάλα(!), υπάκουσε και, παρ' ότι άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους, εκλέχτηκε. Από το 1958 μέχρι το 1967 εκλεγόταν βουλευτής στην Β' Πειραιά.

Φυσικά, οι αγώνες του πήγαν πολύ μακρύτερα από ένα απλό βουλευτιλίκι. Το 1940 εκλέχτηκε πρόεδρος των εργαζομένων στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, ανελίχθηκε σε ηγετικό στέλεχος του εργατικού ΕΑΜ και πρωτοστάτησε στον αντιστασιακό αγώνα των εργαζομένων. Για την αντιστασιακή του δράση καταδικάστηκε το 1947 σε θάνατο και παρέμεινε στις φυλακές μέχρι το 1954. Αργότερα, ανέλαβε ηγετικό πόστο στην ΕΔΑ και ήταν ο "υπεύθυνος έναντι του νόμου" της "Αυγής". Το 1967 συνελήφθη από την δικτατορία και για 5 ολόκληρα χρόνια "παραθέρισε" σε Γυάρο, Λέρο, Ωρωπό, Σαμοθράκη και Μπογιάτι.

Στο βιβλίο του "Η αναλαμπή της αριστεράς", ο Γιάννης Παπαδημητρίου παραδίδει στους νεώτερους "ενθυμήματα και ντοκουμέντα" από τις 8 εκλογικές αναμετρήσεις της πολιτικά φορτισμένης και ταραγμένης περιόδου 1950-1967. Επειδή ο συγγραφέας δεν διεκδικεί δάφνες λογοτέχνη, το ύφος του είναι εξαιρετικά απλό και η εξιστόρηση γίνεται σε πρώτο πρόσωπο. Η ανάγνωση κυλάει με ευχάριστο ρυθμό και δεν κουράζει, μιας και ο αφηγητής δεν αναλώνεται σε λεπτομέρειες που θα μπορούσαν είτε να μπερδέψουν τον αναγνώστη είτε να τον κάνουν να χάσει τον ειρμό.

Η αλήθεια είναι ότι έχω διαβάσει πάρα πολλά για την συγκεκριμένη περίοδο και ακόμη περισσότερα για την δράση των πρωταγωνιστών της πολιτικής ζωής του τόπου πριν και μετά τον εμφύλιο. Όμως, αν έπρεπε να διαλέξω ένα βιβλίο το οποίο να κατατοπίσει και να ενημερώσει ευσύνοπτα όποιον δεν διαθέτει πολλές γνώσεις αλλά θα ήθελε να μάθει περισσότερα για την πολιτική ιστορία του τόπου από τον εμφύλιο ως την χούντα, θα επέλεγα χωρίς πολλή σκέψη το συγκεκριμένο βιβλίο.

Σε 150 σελίδες, "Η αναλαμπή της αριστεράς" περιλαμβάνει αρκετό φωτογραφικό και άλλο ιστορικό υλικό, το οποίο βοηθάει στην καλύτερη πρόσληψη των όσων αφηγείται ο συγγραφέας. Ο Παπαδημητρίου, με την σοφία της ηλικίας του (κόντευε τα 90 όταν έγραψε αυτό το βιβλίο) αποφεύγει αφορισμούς, τσιτάτα και κραυγές, αφήνοντας τον αναγνώστη να βγάλει μόνος του συμπεράσματα. "Η αναλαμπή της αριστεράς" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Φιλίστωρ", διαβάζεται ευχάριστα σαν μυθιστόρημα και αξίζει με το παραπάνω τα 11 περίπου ευρώ που θα δώσετε στον βιβλιοπώλη σας για να την αποκτήσετε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: