Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

22 Μαρτίου 2011

Ποιος την γαμεί την δημοκρατία;

Επί τέλους, αποκαθίσταται η διεθνής νομιμότης! Οι ισχυροί της γης, απηυδισμένοι από την συμπεριφορά του παρανοϊκού δικτάτορα Μουαμάρ Καντάφι, έκαναν την καρδιά τους πέτρα κι αποφάσισαν να επέμβουν στην Λιβύη. Ο διεθνής εσμός της ιμπεριαλιστικής δημοκρατίας χτύπησε την γροθιά στο τραπέζι, αναφώνησε με αγανάκτηση "ως εδώ και μη παρέκει" και εξαπέλυσε το δημοκρατικό του οπλοστάσιο κατά του ίσαμε χτες αγαπητού φίλου και από σήμερα μισητού εχθρού.

Μπροστά ο Σαρκοζύ. Αυτό το παλληκάρι, όσο μπόι του λείπει τόση μαγκιά του περισσεύει. Εδώ, τσάκισε τους πιτσιρικάδες των παριζιάνικων προαστίων και εξαπέλυσε πογκρόμ κατά των ρομά της χώρας του. Θα λυπηθεί τους λίβυους τώρα; Αναρωτιέμαι, όμως: αν οι δημοσκοπήσεις δεν τον έφερναν τρίτο και καταϊδρωμένο στην κούρσα για την επόμενη προεδρία της Γαλλίας, θα έκανε το ίδιο; Ποια δημοκρατία και παπάρια τώρα; Όταν μιλάμε για πολιτικές σκοπιμότητες, ποιος την γαμεί την δημοκρατία;

Από δίπλα του κι ο Κάμερον, κλασσικό φυντανάκι του βρεττανικού τυχοδιωκτισμού. Μάλιστα, ο βρεττανός πρωθυπουργός δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραδεχτεί δημοσίως ότι η επέμβασή του στην Λιβύη υπαγορεύθηκε από τα συμφέροντα της χώρας του! Ποια δημοκρατία και παπάρια τώρα; Όταν μιλάμε για πετρέλαια, ποιος την γαμεί την δημοκρατία;

Πίσω κι από τους δυο αυτούς, ο -τιμημένος με Νόμπελ Ειρήνης- Ομπάμα. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωσε, με περισσή ξετσιπωσιά, ότι η χώρα του δεν θα παίξει πρωτεύοντα ρόλο στην επίθεση κατά της Λιβύης αλλά, απλώς, θα προσφέρει τεχνική υποστήριξη. Εμ, βέβαια! Σιγά μην αφήσει άγγλους και γάλλους να διαφημίζουν μονάχοι την αποτελεσματικότητα των οπλικών τους συστημάτων! Τι διάολο; Κοτζάμ αμερικανός πρόεδρος επιτρέπεται να μην εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για ένα promotion των awacs και των φάντομ που παράγει η χώρα του; Ποια δημοκρατία και παπάρια τώρα; Όταν μιλάμε για μπίζνες, ποιος την γαμεί την δημοκρατία;

Ξοπίσω τους κι άλλοι δημοκράτες. Σαν τον δικό μας, τον Παπανδρέου, ας πούμε. Βέβαια, η Ελλάδα είναι φιλειρηνική χώρα και δεν ανακατεύεται σε πολέμους. Απλώς, στέλνει 2-3 αεροπλανάκια να κρατάνε το σεγόντο κι ανοίγει τα αεροδρόμιά της για να ανεφοδιάζονται τα μη φιλειρηνικά αεροπλάνα των απανταχού προστατών της δημοκρατίας, όσο κι αν μας κοστίζει αυτη η επιλογή. Άλλο αν ταυτόχρονα ξεχνάει ότι η Λιβύη αποτελεί τον βασικό μας πετρελαιικό προμηθευτή (και εξαιρετικής ποιότητας πετρέλαιο σε καλή τιμή παίρνουμε και μεταφορικά γλιτώνουμε, αφού η Λιβύη είναι δίπλα μας), ώστε το εθνικό μας συμφέρον υποδεικνύει να τα έχουμε καλά μαζί της. Το κακό με τον Παπανδρέου είναι ότι δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η ελληνική εμπλοκή αποτελεί συμμαχική υποχρέωση στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, αφού -επίσημα, τουλάχιστον- η επίθεση στην Λιβύη δεν έγινε από το ΝΑΤΟ αλλά από μεμονωμένες χώρες. Έλα, όμως, που η κυβέρνηση θέλει να δείξει στον διεθνή ιμπεριαλισμό ότι είμαστε "καλά παιδιά"! Ποια δημοκρατία και παπάρια τώρα; Όταν μιλάμε για πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης, ποιος την γαμεί την δημοκρατία;

Να μη ξεχάσουμε και τον Κι-Μουν, τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ. Υποτίθεται ότι ο ΟΗΕ ιδρύθηκε για να προασπίζει την ειρήνη απανατχού της υφηλίου και, συνεπώς, δεν θα έπρεπε ποτέ να δίνει την συγκατάθεσή του σε πολεμικές επιχειρήσεις. Έλα, όμως, που μόνο αυτό δεν συμβαίνει. Παλιότερα, είχαμε τον Ανάν, εκείνο το κουτσούνι που ευλόγησε τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και την εισβολή στο Ιράκ. Τώρα έχουμε τον Κι-Μουν να ευλογεί την επίθεση κατά της Λιβύης. Αλλά τι περιμένουμε να κάνει ο άνθρωπος; Να προασπίσει την δημοκρατία και την ειρήνη και μην εξυπηρετήσει το διεθνές κατεστημένο, το οποίο τον προώθησε στην θέση που κατέχει; Αφού γι' αυτό τον προώθησαν εκεί! Ποια δημοκρατία και παπάρια τώρα; Όταν μιλάμε για αλλαξοκωλιές υψηλού επιπέδου, ποιος την γαμεί την δημοκρατία;

Τελικά, ο μακαρίτης ο Ροβεσπιέρος θα παραμένει πάντοτε επίκαιρος: "Δημοκρατία! Πόσα εγκλήματα γίνονται στο όνομά σου..."

Δεν υπάρχουν σχόλια: