Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

23 Δεκεμβρίου 2010

Κάθε 1 ευρώ που μας δίνουν, μας το χρεώνουν...6 ευρώ!

[Βρήκα το παρακάτω κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου στον προχτεσινό "Ριζοσπάστη". Επειδή θεωρώ εξαιρετικά ενδιαφέροντα τα στοιχεία που περιλαμβάνει, το αναδημοσιεύω αυτούσιο, επεμβαίνοντας ελαφρώς μόνο στην μορφοποίησή του (επειδή άλλο εφημερίδα και άλλο ιστολόγιο).]


Εν μέσω "μηχανισμών βοήθειας", "ευρωομολόγων" και νέων "εθνικών επιτυχιών", όπως στην προχτεσινή σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών, ας δούμε μια ενδιαφέρουσα πλευρά των σχέσεων ΕΕ - Ελλάδας: τα περίφημα "πακέτα". Πρόκειται για τα ΜΟΠ της περιόδου 1986-93, ύψους 471 εκατ. ευρώ, για το Β΄ ΚΠΣ της περιόδου 1994-99, ύψους 12,3 δισ. ευρώ, για το Γ΄ ΚΠΣ της περιόδου 2000-2006, ύψους 26,1 δισ. ευρώ. Εδώ τώρα έρχονται να "προστεθούν" και τα 26,2 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ της τρέχουσας περιόδου 2007-2013. Το άθροισμά τους είναι περίπου 65 δισ. ευρώ.

Αν ακολουθήσουμε τη "χυδαία" λογιστική προσέγγιση των φίλων της ΕΕ, όταν μιλούν για τα "λεφτά που παίρνουν οι Ελληνες από τις Βρυξέλλες", τότε προκύπτει το εξής:

Από το 1980 μέχρι το 2013, το ποσό από τον παραπάνω "πακτωλό" που αναλογεί σε καθέναν από τα 10 εκατομμύρια Ελληνες δεν ξεπερνά τα 6.500 ευρώ. Τουτέστιν: σε μια περίοδο 33 ετών από την ένταξη στην ΕΕ, οι Ελληνες εργαζόμενοι -υποτίθεται ότι- "εισέπρατταν" κατά κεφαλήν από τα "πακέτα" περίπου 196 ευρώ το χρόνο. Ητοι 54 λεπτά του ευρώ την ημέρα! Περί αυτής της ευρωενωσιακής "βοήθειας" πρόκειται...

Αλλά το κύριο δε βρίσκεται καν στην προπαγανδιστική απάτη που θέλει τον ελληνικό λαό να "χρηματοδοτείται" και να ζει από τα "πακέτα" της ΕΕ. Το κύριο βρίσκεται στη λεηλασία που κρύβεται πίσω από αυτήν τη γελοία προπαγάνδα.

Απόδειξη:
Το ποσό των μέχρι τώρα "πακέτων" ήταν περί τα 42 δισ. ευρώ μέχρι το 2007 στα οποία προστίθεται και το 1 δισ. ευρώ από την απορρόφηση του ΕΣΠΑ μέχρι τα τέλη του 2009 (στοιχεία υπουργείου Οικονομικών, "Ελευθεροτυπία" 15/6/2010). Συνολικά δηλαδή για την περίοδο 1981-2009, το ποσό δεν ξεπερνά τα 43 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό, για να έχουμε μια ουσιαστική απάντηση στην εξίσωση των "ωφελειών-κόστους" όσον αφορά την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ, θα πρέπει να συγκριθεί με ένα και μόνο στοιχείο: με το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας έναντι της ΕΕ από το 1980 μέχρι το 2009. Αν, λοιπόν, δει κανείς συγκεντρωτικά τα στοιχεία για το εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας με την ΕΕ (πηγή: Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας), προκύπτει ότι αθροιστικά οι εισαγωγές της χώρας τις τρεις τελευταίες δεκαετίες ανήλθαν στα 379,2 δισ. ευρώ και οι εξαγωγές της στα 125,4 δισ. ευρώ. Έτσι, το αθροιστικό έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας έναντι της ΕΕ μέσα σε αυτά τα χρόνια εκτινάχτηκε στο δυσθεώρητο ύψος των 254 δισ. ευρώ!

Δηλαδή: Τους δώσαμε 254 (για εισαγωγές από τις χώρες της ΕΕ) και πήραμε 43 (από τα «πακέτα»).

Δηλαδή: Κάθε ένα ευρώ που «μας δίνουν», τους το πληρώνουμε ...έξι!

Με άλλα λόγια:
Για κάθε ένα ευρώ που υποτίθεται ότι οι Βρυξέλλες μας "δίνουν" μέσω των "πακέτων" (ΜΟΠ, ΚΠΣ, ΕΣΠΑ κλπ.), ο ελληνικός λαός τους πληρώνει ...έξι ευρώ (!), όπως προκύπτει από την εκτίναξη του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας έναντι της ΕΕ. Το κόστος δηλαδή που πληρώνει η Ελλάδα ως συνέπεια της ανισομετρίας εντός της ΕΕ είναι 6 φορές μεγαλύτερο από τα "οφέλη" λόγω της ένταξης και παραμονής της στη λυκοσυμμαχία.

Φυσικά, αυτό το τεράστιο κόστος της συμμετοχής της Ελλάδας στο κλαμπ των τάχα "ισότιμων εταίρων" δεν το πληρώνουν όλοι. Αυτός που πληρώνει είναι ο λαός. Γιατί (όντως) υπάρχουν και εκείνοι που εισπράττουν και κερδίζουν. Πρόκειται για τους πλουτοκράτες, τους οποίους αφορούν -στην πραγματικότητα- τα "πακέτα". Πρόκειται για τους βιομήχανους, τους εργολάβους και τους «αετονύχηδες» του μεγάλου κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι πάνω από το 50% του Γ΄ ΚΠΣ πήγε σε προγράμματα για δρόμους και συγκοινωνιακούς άξονες με βάση τα συμφέροντα των εργολάβων ή για πολυποίκιλα και ποικιλώνυμα προγράμματα ..."κατάρτισης", δηλαδή ζεστό χρήμα στους βιομήχανους για τη μείωση του λεγόμενου "εργατικού κόστους".

Δεν υπάρχουν σχόλια: