Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

13 Μαρτίου 2007

Περί χρήματος και πλούτου

Στο χτεσινό μου κείμενο έγραφα ότι θα επανέλθω για να σχολιάσω την άποψη του κυρίου Φορμπς περί του ότι διανύουμε "την πιο πλούσια χρονιά στην ιστορία της ανθρωπότητος". Θά 'θελα να πω στον κύριο Φορμπς ότι το γεγονός πως αυξήθηκαν οι δισεκατομμυριούχοι στον πλανήτη επ' ουδενί σημαίνει ότι πλούτισαν και οι απλοί άνθρωποι. Θά 'θελα, επίσης, να του παρατηρήσω ότι η φτώχεια και η κακομοιριά μάλλον αβγάτισαν κι ότι οι δυο φτωχότερες χώρες του κόσμου (Μπαγκλαντές και Μπουργκίνα Φάσου) έγιναν ακόμη φτωχότερες.

Μιας όμως και η κουβέντα γίνεται για το χρήμα, σκέφτηκα να παραθέσω, αντί άλλων σχολίων, μερικά από τα περί χρήματος "τσιτάτα" που διακοσμούν τον τοίχο του γραφείου μου. Δεν θυμάμαι ούτε ποια είναι δικά μου ούτε πού διάβασα τα υπόλοιπα. Έτσι κι αλλοιώς, η ουσία τους παραμένει αναλλοίωτη:
  • Το χρήμα είναι σαν την κοπριά. Μόνο αν το σκορπίσεις γίνεται χρήσιμο.
  • Κάποιοι έχουν λεφτά. Κάποιοι είναι πλούσιοι. Συνήθως διαφορετικά πρόσωπα.
  • Ξεπλυμένο χρήμα έχουμε άφθονο. Με το καθαρό υπάρχει πρόβλημα.
  • Γνωρίζετε τον Καλό Σαμαρείτη; Φυσικά. Επειδή είχε λεφτά. Αλλοιώς, ποιος θα τον ήξερε;
  • Δεν μπορείς να πλουτίσεις. Εκτός αν πληρώσεις πολύ ακριβά.
  • Εκνευρίζομαι όταν ακούω κάποιους πλούσιους να διατρανώνουν ότι έφτιαξαν τα πάντα με τον ιδρώτα τους. Τόσο κακής ποιότητας ήταν ο ιδρώτας του πατέρα μου που δεν μπόρεσε να φτιάξει κάτι στη ζωή του;

Για το τέλος φύλαξα έναν αφορισμό του πρόωρα χαμένου Άρη Φακίνου, εξαιρετικά αφιερωμένο στους "κάθιδρους" επιτυχημένους:

"Ο παράς δεν ταξιδεύει ποτέ δίχως συνοδεία. Φέρνει από πίσω του, όπως ένα κάρο φορτωμένο κοπριά, ένα σωρό μύγες, σκαθάρια, σκουλήκια. Χρήμα καθαρό, τίμιο, αθώο δεν υπάρχει πουθενά."

Δεν υπάρχουν σχόλια: